Page 227 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 227
15
ซึ่งเป็นสิ่งที่มีชีวิต ความเป็นวิทยาศาสตร์ทางจิต
แต่เรามองไม่เห็น ในเรื่องจิตว่าง ใช ้ รักษาคนได ้
ด ้วยตาเปล่า แต่อจ.สัมผัส จึงอยู่ตรงนี้ เพราะสามารถ
ด ้วยจิตได ้ ลักษณะเป็นธาตุดิน พิสูจน์ได ้เสมอ
นํ้า ลม ไฟ แยกบ ้าง รวมบ ้าง และอจ.ก็พิสูจน์ให ้เห็น
เล็กบ ้าง ใหญ่บ ้าง เป็นประจําในการรักษา
เป็นกระแสบ ้าง ผู้ป่ วยทุกคน100% ของผู้ป่ วย
ร ้อนบ ้าง เย็นบ ้าง จะมีอาการดีขึ้นแน่นอน50-
ช ้ าบ ้าง เร็วบ ้าง 100%
อ่อนบ ้าง แข็งบ ้าง ดีมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับ
เกาะอยู่ตามอวัยวะต่างๆ กฏแห่งกรรม หรือของผู้ป่ วย
หรือทั่วตัว รอบตัวฯลฯ เป็นตัวแปร.
เมื่ออจ.ใช ้ ฤทธิ์ เช่น กสิณ
มโนมยิทธิฯลฯ เชื้อกรรม การรักษาของอจ.จึงไม่เหนื่อย
ก็จะเกิดอาการต่อต ้านบ ้าง รักษาได ้วันละหลายร ้อยคน
แต่ก็แพ ้ฤทธิ์ในที่สุด เพราะอจ.ไม่ได ้ไปเพ่งสิ่งใด
เพราะในฤทธิ์นั้น เป็นเพียงถ่ายทอดธรรมะที่
อจ.มีสัจธรรมในเรื่องจิตว่าง ตัวเองเข ้าใจและเข ้าถึงอยู่
แท ้ประจําตัว แต่ก็ทําให ้ ประจําตัว ไม่ถือว่าเป็นการ
เสียเวลาหรือยืดเยื้อบ ้าง รักษา มิหนําซํ้า
ยังถือว่าการมิได ้ปฏิบัติธรรม
แต่ถ ้าอจ.ใช ้ การถ่ายทอด เป็นธรรมอยู่ในตัว
ธรรมะจิตว่าง แก่เชื้อนั้นโดย คือมีความว่างในตัวอยู่แล ้ว
ฉับพลันโดยเชื้อเหล่านั้นไม่ และการถ่ายทอดจิตนั้น
ทันตั้งตัวโดยจิตของอจ.ต ้อง ก็มิได ้เป็นการถ่ายทอดที่เป็น
ทรงวสีในเรื่องจิตว่างแท ้เต็มที่ จริงเป็นจังอะไร
100%เชื้อนั้นก็อ่อนสลายไป เป็นแค่แผ่ความว่างแท ้
สิ้นภายในพริบตา ออกไปเท่านั้นเอง
เพราะเชื้อได ้รับการถ่ายทอด และที่ว่าอจ.นั่งสมาธิ
ด ้วยธรรมะสูงสุด บางทีนานถึง3-4ชั่วโมง
หรือเรียกว่าเชื้อถูกรู้เท่าทัน นั้นก็ไม่จริง ที่จริงๆคือ
ในความเป็นมายา จิตของอจ.อยู่กับความว่างแท ้
ของเชื้อนั่นเอง หรือมีโยนิโสมนสิการ
