Page 88 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 88
64
*ส่วนข ้อที่ว่าจิตว่าง มองทะลุ ข ้ามสิ่งทุกสิ่ง
ไม่เข ้าถึงจิต โดยเฉพาะ สิ่งสองสิ่ง
ที่เป็นคู่ๆตรงข ้ามกัน
ก็เพราะทางๆนี้ เช่นดี-ชั่ว บุญ-บาป
ในที่สุดก็ต ้อง"ละวาง" จิต สัมมา-มิจฉา อวิชชา-วิชชา
เพราะจิตก็เป็นมายา ฯลฯ
จึงไม่ได ้ให ้ความสําคัญแก่จิต สงสัยว่า ไม่ให ้ยึดถือความดี
เหมือนทางๆโน้นมากนัก กันอีกแล ้วหรือไร?
ต ้องก ้าวข ้าม ความเป็นมายา
ทุกมายา ไปให ้ได ้ เป็นความเข ้าใจผิด
ความดีก็ยังคงเป็นความดี
วิธีการเข ้าถึงสําหรับทางๆนี้ แต่ก็นั่นแหละ ยังเป็นความดี
กับทางๆโน้น มันต่างกัน ที่อยู่ในขั้นมายา
โดยสิ้นเชิง ฉะนั้นเป็นปุถุชนคนธรรมดา
เหมือนกับการพยายาม ต ้องยึดถือ ความดี บุญ ฯลฯ
จะเอาวิชาเคมีมาอธิบายเพื่อ เอาไว ้แต่ถ ้าเราต ้องการที่จะ
จะให ้เข ้าใจวิชากลศาสตร์ เข ้าถึงความว่างหรือธรรมชาติ
เป็นต ้น ที่แท ้จริงแล ้ว
ใน"จิตส่วนลึก"ของเรา
***บทเรียน#52*** ต ้องมองทะลุ ดี-ชั่ว
============== ขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง
"สุดยอด คือ
การปราศจากความคิด จึงจะไม่ต ้องยึดติดทุกสิ่ง จริงๆ
ทั้งในเรื่องความมีอยู่ การดํารงตน ในฐานะเป็น
และความไม่มีอยู่ ปุถุชน ก็ทําความดีไป
อันเกี่ยวแก่ทุกสิ่ง ให ้เต็มกําลังความสามารถ
โดยเด็ดขาด" โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน
ไม่ปรุงแต่งมากไป จนเกิด
*ข ้อความข ้างต ้นนั้น เมาดี เมาบุญ โดยมี"จิตส่วน
จะทําให ้เราหายจากความ ลึก"ของเราคอยกํากับไว ้
ลังเลสงสัย
ดังที่อจ.เคยยกตัวอย่างไว ้
ว่าทําไม? เราจะต ้อง... เรื่องลูกสองคนทะเลาะกัน
คนหนึ่งถูก อีกคนหนึ่งผิด
