Page 68 - เรียงความส่งครู

เรียงความ...ส่งครู หนังสือที่ระลึกงานเกษียณอายุราชการแม่ครูสุพิศ พิริยะพันธุ์สกุล 67

เอำใจใส่ของครูในกำรสอนให้พวกเรำอ่ำนเขียน อ่ำนสะกดค ำ เขียนสะกดค ำ พวก

เรำ เด็ก ป.1 ห้องครูสุพิศอ่ำนหนังสือเก่งกว่ำใคร (อันนี้ขออวยกันเองครับ) ถ้ำไม่มี

ครูพวกเรำก็คงอ่ำนไม่ออกเขียนไม่ได้ ผมจ ำได้แม่นว่ำ ในวิชำภำษำไทยที่ครูสอน

ผมชอบที่ครูให้เล่นเกมต่อค ำคล้องจอง ผมสนุกและตื่นเต้นทุกครั้งที่ต่อค ำได้ ไม่ว่ำจะ
คล้องจองกันกี่พยำงค์ และก็สะใจเบำๆที่ช่วยบอกเพื่อนที่ต่อค ำไม่ได้ ทักษะนี้ติดตัว

ผมมำจนทุกวันนี้ ผมชอบอ่ำนบทกวี ผมชอบเขียนควำมคิดผ่ำนงำนกำพย์กลอน

และเมื่อผมไปนิเทศนักศึกษำครูภำษำไทยของผม ผมก็มักจะเล่ำเทคนิควิธีสอนของ

ครูนี้ให้นักศึกษำของผมฟัง พวกเขำเอำไปใช้สอน เป็นอันว่ำคำบนั้นเด็ก ๆ ประถม

รบเร้ำขอให้เล่นเกมต่อค ำคล้องจองกันทั้งคำบ สนุกสนำนและได้เรียนรู้ อย่ำงน้อยก็
ช่วยให้หูได้แว่วค ำกวี เป็นอันว่ำ วิธีสอนต่อค ำคล้องจองของครูไม่ได้แค่ช่วยปู

พื้นฐำนและสำนฝันให้ผมเป็นครูภำษำไทยที่มีควำมสุขเท่ำนั้น หำกแต่ยังเผื่อแผ่ไปยัง

นักศึกษำฝึกสอนและเด็กนักเรียนตัวน้อย ๆ ของนักศึกษำผมด้วยครับ ใครอำจจะ

มองว่ำนี่คือเรื่องเล็ก ๆ แต่ส ำหรับผม มันยิ่งใหญ่มำกครับครู

เวลำช่ำงผ่ำนไปรวดเร็ว พวกเรำซึ่งเป็นเมล็ดพันธุ์ที่ครูเพำะบ่มในวันวำนนั้น

ได้เติบโตและก้ำวไปเป็นจิ๊กซอว์ตัวเล็กตัวน้อยในกำรเติมต่อและขับเคลื่อนสังคม ใน
โอกำสที่ครูเกษียณอำยุรำชกำร ยอมรับว่ำไม่เชื่อ เพรำะครูยังดูสำว แข็งแรง

คล่องแคล่ว ยังเคยแซวครูว่ำครูโกงอำยุ อยำกเกษียณเร็วๆหรือเปล่ำ ก็เพรำะพวก

เรำไม่เชื่อว่ำครูจะหกสิบ แต่ถึงยังไงก็หกสิบยังแจ๋วววววววนะครับ ควำมรู้สึกที่

ตำมมำคือ ใจหำย เพรำะโรงเรียนและหมู่บ้ำนเรำ จะไม่มีครูคอยมำช่วยอยู่ให้อุ่นใจ

อีกแล้ว (พิมพ์ถึงตรงนี้ผมกั๊ดอ๊กกกกก ) แต่นี่คือสัจธรรม ครูควรจะได้พักผ่อน ผม

รู้ว่ำครูเหนื่อย หนักมำทั้งชีวิต เพรำะครูต้องแบกรับควำมคำดหวังเรื่องคุณภำพ
ผู้เรียนในขณะที่ทรัพยำกรบุคคล ระบบบริหำรจัดกำรและงบประมำณวิ่งสวนทำงกัน

จริง ๆ ผมต้องขอโทษครูและรู้สึกผิดมำตลอดที่พอตัวเองเรียนจบครูแล้ว ก็ไม่ค่อยได้

หันกลับมำช่วยโรงเรียนและน้อง ๆ บ้ำนเรำเท่ำที่ควรจะเป็นในฐำนะศิษย์เก่ำ มำรู้ตัว

อีกทีก็ตอนที่นโยบำยยุบรวมโรงเรียนขนำดเล็กคืบเข้ำมำจัดกำรโรงเรียนเรำ แต่วันที่