Page 69 - เรียงความส่งครู
P. 69
68 เรียงความ...ส่งครู หนังสือที่ระลึกงานเกษียณอายุราชการแม่ครูสุพิศ พิริยะพันธุ์สกุล
ผมเห็นน้ ำตำครูเมื่อเรำต้องพูดและต่อสู้กับนโยบำยนี้ ผมก็เข้ำใจได้ทันทีว่ำ เพรำะครู
รักที่นี่ ทุกคนที่รำยล้อมตัวครูคือลูกศิษย์ลูกหำ คือคนที่ครูสร้ำงให้พวกเขำเป็นคนดีมี
ควำมรู้ควำมสำมำรถ แต่ไม่ว่ำโรงเรียนเรำจะโดนยุบจริง ๆ และครูก็ต้องเกษียณอำยุ
ไปจริง ๆ พวกเรำก็ยังอุ่นใจว่ำ อย่ำงน้อยพวกเรำก็เคยได้เรียนกับครูและเรียนใน
โรงเรียนแห่งนี้ โรงเรียนและลูกศิษย์ที่ครูรัก ทุกอย่ำงจะเป็นควำมทรงจ ำที่งำมงด
ครับครู
งำนเกษียณของครูอำจเรียบง่ำย ไม่มีของขวัญพิเศษที่มีรำคำมูลค่ำใด ๆ ลูก
ศิษย์ที่อยู่ไกลอำจมำร่วมได้แค่ไม่กี่คน แต่ให้ครูภูมิใจ พวกเรำศิษย์แม่ครูสุพิศเก่งกำจ
กว่ำใคร อย่ำงน้อยควำมรักที่ครูมอบให้พวกเรำก็เป็นตัวหลอมรวมให้น้องพี่รวมตัว
กันจัดตั้งกองทุนกำรศึกษำเพื่อน้อง ๆ ผ่ำนควำมรักที่พวกเรำมีต่อครู ถึงแม้พวกเรำ
จะเป็นคนตัวเล็ก ๆ ในสังคม แต่พวกเรำก็เป็นคนดีที่ยิ่งใหญ่สมกับที่ครูสร้ำงให้พวก
เรำเป็น
ผมฮักครูครับ
เอ็ด สิระ (อภิชัย) สมนำม
