Page 15 - บุญตามหลักคำสอน ตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธะ

งดเว้นจากการประพฤติผิดในกามแล้ว ชื่อว่าให้ความไม่มีภัย ความไม่มีเวร ความ

ไม่เบียดเบียนแก่สัตว์หาประมาณมิได้ ครั้นให้ความไม่มีภัย ความไม่มีเวร ความไม่

เบียดเบียนแก่สัตว์หาประมาณมิได้แล้ว ย่อมเป็นผู้มีส่วนแห่งความไม่มีภัย ความไม่มีเวร
ความไม่เบียดเบียนหาประมาณมิได้ นี้เป็นมหาทานประการที่ ๓

งดเว้นจากการพูดเท็จแล้ว ชื่อว่าให้ความไม่มีภัย ความไม่มีเวร ความไม่

เบียดเบียนแก่สัตว์หาประมาณมิได้ ครั้นให้ความไม่มีภัย ความไม่มีเวร ความไม่

เบียดเบียนแก่สัตว์หาประมาณมิได้แล้ว ย่อมเป็นผู้มีส่วนแห่งความไม่มีภัย ความไม่มีเวร

ความไม่เบียดเบียนหาประมาณมิได้ นี้เป็นมหาทานประการที่ ๔

งดเว้นจากการดื่มน้ าเมา คือสุราและเมรัย อันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาทแล้ว

ชื่อว่าให้ความไม่มีภัย ความไม่มีเวร ความไม่เบียดเบียนแก่สัตว์หาประมาณมิได้ ครั้นให้

ความไม่มีภัย ความไม่มีเวร ความไม่เบียดเบียนแก่สัตว์หาประมาณมิได้แล้ว ย่อมเป็นผู้มี

ส่วนแห่งความไม่มีภัย ความไม่มีเวร ความไม่เบียดเบียนหาประมาณมิได้ นี้เป็นมหาทาน
ประการที่ ๕

มหาทานเหล่านี้เป็นห้วงบุญที่น าสุขมาให้ ให้อารมณ์อันเลิศ มีสุขเป็นผล เป็นไป

เพื่อสุคติโลกสวรรค์ ย่อมเป็นไปเพื่อสิ่งที่น่าปรารถนา น่าใคร่ น่าพอใจ เพื่อประโยชน์

เกื้อกูล เพื่อความสุข ส่วนวิบากกรรมของบุคลผู้กระท าให้มากแล้วในเวรภัยทั้งหลาย

ย่อมท าให้สัตว์ไปสู่โลกอบายคือสัตว์นรก ก าเนิดสัตว์เดรัจฉาน เปรตวิสัย หรืออย่างเบา

สุดถ้ารอดจากโลกอบายได้ย่อมมีวิบากคือผลดังนี้

๑.ปาณาติบาต (การฆ่าสัตว์)

อย่างเบาที่สุดถ้าได้เกิดเป็นมนุษย์ ก็จะอายุสั้น

๒.อทินนาทาน (การลักขโมย)

อย่างเบาที่สุดถ้าได้เกิดเป็นมนุษย์ โภคะทรัพย์ก็จะเจอแต่ความพินาศนานา

๓.กาเมสุมิจฉาจาร(ประพฤติผิดในกาม)

อย่างเบาที่สุดถ้าได้เกิดเป็นมนุษย์ก็จะท าให้มีศัตรูและเวรภัยมาก

๔.มุสาวาท (พูดเท็จ)

อย่างเบาที่สุดถ้าได้เกิดเป็นมนุษย์ ก็จะถูกใส่ร้ายป้ายสีด้วยค าไม่เป็นจริง

๕.ปิสุณาวาจา (พูดส่อเสียด)

อย่างเบาที่สุด ถ้าได้เกิดเป็นมนุษย์ ก็จะแตกแยกจากญาติมิตร

๖.ผรุสวาจา (พูดหยาบ)

บุญตามหลักค าสอนตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธะ เรียบเรียงและถ่ายทอด โดย หญ้าพันปี ๑๕