Page 24 - บุญตามหลักคำสอน ตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธะ
P. 24

เดรัจฉานบ้าง เปรตวิสัยบ้าง ส่วนสาวกของตถาคต ด ารงอยู่ในชั้นอาภัสสระนั้น ตราบ

             เท่าอายุ เมื่อสิ้นอายุขัยแล้ว ย่อมปรินิพพานในภพนั้นเอง นี้เป็นความพิเศษผิดแผก

             แตกต่างกัน ระหว่างอริยสาวกผู้ได้รับฟังกับปุถุชนผู้ไม่ได้รับฟังคือในเมื่อทางไปเกิดมีอยู่


                    ๓ บุคคลบางคน มีอุเบกขา มีสติสัมปชัญญะเสวยสุขด้วยนามกาย เพราะปีติสิ้นไป

             บรรลุตติยฌาน ที่พระอริยะทั้งหลายสรรเสริญว่า ผู้ได้ฌานนี้ เป็นผู้มีอุเบกขามีสติอยู่

             เป็นสุข บุคคลนั้นพอใจชอบใจตติยฌานนั้น และถึงความปลื้มใจด้วยตติยฌานนั้น ตั้งอยู่

             ในตติยฌานนั้นน้อมใจไปในตติยฌานนั้น อยู่จนคุ้นด้วยตติยฌานนั้น ไม่เสื่อม เมื่อตายไป

             ย่อมเข้าถึงความเป็นเทวดาเหล่าสุภกิณหะ ๖๔ กัปป์เป็นประมาณอายุของเทวดาเหล่าสุ

             ภกิณหะ  ปุถุชนด ารงอยู่ในชั้นสุภกิณหะนั้นตราบเท่าอายุ เมื่อสิ้นอายุขัยแล้ว ย่อมเข้าถึง

             นรกบ้าง ก าเนิดเดรัจฉานบ้าง เปรตวิสัยบ้าง ส่วนสาวกของตถาคตด ารงอยู่ในชั้น  สุ

             ภกิณหะนั้น ตราบเท่าตลอดอายุ เมื่อสิ้นอายุขัยแล้ว ย่อมปรินิพพานในภพนั้นเอง นี้เป็น


             ความพิเศษ ผิดแผกแตกต่างกัน ระหว่างอริยสาวกผู้ได้รับฟังกับปุถุชนผู้ไม่ได้รับฟัง คือ
             ในเมื่อทางไปเกิดมีอยู่


                    ๔ บุคคลบางคน บรรลุจตุตถฌานไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข เพราะละสุขละทุกข์และดับ

             พอใจไม่พอใจก่อนๆ ได้ มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่ บุคคลนั้นพอใจ ชอบใจจตุตถ

             ฌานนั้น และถึงความปลื้มใจด้วยจตุตถฌานนั้น ตั้งอยู่ในจตุตถฌานนั้น น้อมใจไปใน

             จตุตถฌานนั้น อยู่จนคุ้นด้วยจตุตถฌานนั้น ไม่เสื่อม เมื่อตายไปย่อมเข้าถึงความเป็น

             เทวดาเหล่าเวหัปผละ ๕๐๐ กัปป์เป็นประมาณอายุของเทวดาเหล่าเวหัปผละ ปุถุชน

             ด ารงอยู่ในชั้นเวหัปผละนั้น ตราบเท่าอายุ เมื่อสิ้นอายุแล้ว ย่อมเข้าถึงนรกบ้าง ก าเนิด

             เดรัจฉานบ้าง เปรตวิสัยบ้าง ส่วนสาวกของตถาคต ด ารงอยู่ในชั้นเวหัปผละนั้น ตราบ

             เท่าตลอดอายุ เมื่อสิ้นอายุขัยไปแล้ว ย่อมปรินิพพานในภพนั้นเอง




             ๓.๔ การวิปัสสนาภาวนา อีกนัยหนึ่งที่ตถาคตตรัสกับภิกษุทั้งหลายในแง่ของการเจริญ

             วิปัสสนาภาวนาว่า บุคคล ๔ จ าพวกมีปรากฏอยู่ในโลก๔ จ าพวกคือ

                    ๑ บุคคลบางคน สงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรม บรรลุปฐมฌาน มีวิตก มี

             วิจาร มีปีติและสุขเกิดจากวิเวกอยู่ รูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณอันใด มีอยู่

             ในปฐมฌานนั้น บุคคลนั้นพิจารณาเห็นสิ่งเหล่านั้นโดยความเป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์


             เป็นดังโรค เป็นดังหัวฝี เป็นดังลูกศร เป็นของทนได้ยาก เป็นของเบียดเบียน เป็นของไม่




             บุญตามหลักค าสอนตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธะ      เรียบเรียงและถ่ายทอด โดย หญ้าพันปี              ๒๔
   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28