Page 30 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

3
Μετά την πατρίδα μας, πιστεύω ακράδαντα ότι το πιο σημαντικό στη
ζωή μας είναι η οικογένειά μας. Ο καλός γονιός θα δώσει, κατά πάσα
πιθανότητα, καλά και άξια τέκνα στην κοινωνία που θα συμβάλλουν
στην ανάπτυξή της. Λοιπόν, πριν προχωρήσω στα άλλα που έχω
κατά νου να αφηγηθώ, θεω​ρώ ότι είναι απαραίτητο να πω λίγα λόγια
και για την οικογένειά μου.
Η ιστορία της, καθώς έμαθα κυρίως από τον παππού Νικόλαο,
ξεκινάει από πολύ παλιά. Ήδη από τον 13ο αιώνα, προτού δηλαδή
έρθουν στον Μοριά οι Φράγκοι, οι Νοταράδες λέγονταν Σοφιανοί και
κατοικούσαν στη Μονεμβασιά μαζί με άλλες ονομαστές οικογένειες
Ρωμιών, όπως οι Μαμωνάδες και οι Ευδαιμονογιάννηδες. Όλοι
είχαμε κτήματα, περιουσίες και πολλούς ανθρώπους στη δούλεψή
μας. Πολλές φορές η κεντρική εξουσία από την Κωνσταντινούπολη
μας εμπιστευόταν δίνοντάς μας τοπικά κυρίως αξιώματα.
Από τους Σοφιανούς προήλθαν στη συνέχεια οι Νοταράδες, αλλά
με πολύ περίεργο τρόπο. Όταν το 1204 κατέρρευσε η Κων​-
σταντινούπολη κάτω από τις ορδές των Φράγκων σταυροφόρων, η
αυτοκρατορία μας διαλύθηκε. Στις επαρχίες και στη Μονεμβασιά ο
λαός στράφηκε προς τις τοπικές ισχυρές οικογένειες, μεταξύ των
οποίων και τη δική μας, για ασφάλεια.
Οι Σοφιανοί ήταν πολύ ισχυρή οικογένεια. Αντιστάθηκαν και
υπερασπίστηκαν τη Μονεμβασιά για χρόνια ολόκληρα ενάντια στους
Φράγκους που είχαν απλωθεί σχεδόν σε όλη την Πελοπόννησο.
Τελικά, μαζί με άλλες οικογένειες ισχυρών συνθηκολογήσαμε, αλλά
με όρους ειρήνης που εμείς θέσαμε στους Φράγκους.
Λίγα χρόνια αργότερα ήρθαν καλύτερες μέρες και το 1261 οι
Ρωμιοί κατάφεραν να ανακαταλάβουν την Κωνσταντινούπολη και να
εκδιώξουν τους Φράγκους. Ο νέος Έλληνας αυτοκράτορας, ο Μιχαήλ