Page 430 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

περιέγραψα πιο πριν. Και όλοι μα όλοι, είμαι σίγουρη, θα
επιθυμούσαν ένα ελληνικό κράτος, έστω και μικρό, παρά να ζουν
κάτω από την τυραννία των Τούρκων ή την ηγεμονία των Βενετών.
Κάτι τέτοιο ήθελε η Άννα, η βασίλισσά μας, όταν πριν από χρόνια
έστηνε το δικό της ελληνικό μόρφωμα δίπλα στη Σιένα, αποκλειστικά
με Ρωμιούς πρόσφυγες. Ήταν… είναι, θα έλεγα, μια νέα χώρα,
απαλλαγμένη από τα κακά του παρελθόντος της φυλής μας, όπως η
πολιτική, η διχόνοια, η φιλαρχία, η φιλοχρηματία, η κακομοιριά,
πράγματα που μας έφεραν σ’ αυτό το κατάντημα, στην υποδούλωση
στους Τούρκους, στην εξορία.
Η ανάδοχός μου οραματίστηκε μια νέα χώρα μπολιασμένη με
ομόνοια, φιλοπατρία, αφοσίωση στην Ορθοδοξία και τις παραδόσεις
μας, πίστη στα ιδεώδη της αρχαίας Ελλάδας και αγάπη για την
παιδεία. Μια πατρίδα, τη νέα Ελλάδα, που θα στηρίζεται στη
φιλοτιμία και την εργατικότητα που αιώνες τώρα κουβαλάμε όλοι οι
Έλληνες στο αίμα μας.
Δεν είχε καθόλου άδικο. Και μάλιστα, όλα αυτά μας τα έδειξε –
μας τα δίδαξε, θα έλεγα– χρόνια τώρα με τον καλύτερο τρόπο, με την
ίδια της τη ζωή, αυτή η πιο σπουδαία γυναίκα που γνώρισα ποτέ στη
ζωή μου, η Άννα Παλαιολογίνα Νοταρά, η τελευταία αυτοκράτειρα
του Βυζαντίου.

ΤΕΛΟΣ