Page 149 - ตามรอยพระศาสดา
P. 149
148
พิมพาภิกษุณีเจริญวิปัสสนา ประกอบความเพียร ไม่นานก็ได้ส�าเร็จ
เป็นพระอรหันต์
บาตรจันทน์แดง
สมัยนั้นพระพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ เวฬุวนาราม เมืองราชคฤห์ มี
เศรษฐีคนหนึ่งลงอาบน�้าในแม่น�้า ได้ท่อนไม้จันทน์แดงไหลลอยน�้ามา
ท่อนหนึ่ง เศรษฐีเป็นคนตั้งอยู่ในท่ามกลาง ไม่เป็นสัมมาทิฐิ และไม่เป็น
มิจฉาทิฐิ (คือเฉย ๆ ไม่นับถือศาสนาใด)
เศรษฐีคิดว่าไม้จันทน์แดงนี้มีค่ามาก แต่ทว่าท่านเศรษฐีผู้นี้มี
ไม้จันทน์แดงอยู่แล้วเป็นอันมาก จะเก็บไว้ก็เปล่าประโยชน์ คาดจะท�าวัตถุ
อะไรสักอย่างหนึ่ง จึงคิดได้ว่า มีชนกล่าวอวดตนเป็นอันมากว่า ตนเป็น
พระอรหันต์ แต่ท่านเศรษฐีไม่รู้ว่า ใครเป็นพระอรหันต์โดยแท้ ควรจะกลึง
ไม้จันทน์แดงนี้เป็นบาตร แล้วเอาไม้ไผ่มาต่อ ๆ กัน ให้สูงขึ้นไปสัก ๑๕ วา
เอาบาตรนั้นแขวนไว้บนปลายไม้ ถ้าผู้ใดเหาะมาเอาไปได้จึงจะได้ชื่อว่า
ผู้นั้นเป็นองค์พระอรหันต์แท้ ท่านเศรษฐีและบุตร ภริยาจะนับถือจนวันตาย
เศรษฐีคิดแล้วก็จัดท�าขึ้นอย่างที่ตนคิด แล้วจัดโฆษณาให้ทราบทั่วกัน
ทั้งกรุงราชคฤห์
ความจริงบาตรจันทน์แดงนั้นมีค่าพอควร อาจหาได้ไม่ยากนัก แต่
เกียรตินั่นสิ เป็นของหายากและค่าสูง ท่านเศรษฐีนี้เป็นคนกว้างขวางใน
สังคมมีผู้เคารพนับถือมากมายในกรุงราชคฤห์นี้ ถ้าท่านเศรษฐีให้บาตร
จันทน์แดงแก่ผู้ใด ก็หมายยกย่องผู้นั้นเป็นพระอรหันต์ ครานี้ลาภสักการะ
จะเกิดขึ้นแก่ผู้นั้นนานาประการ
คณาจารย์ต่าง ๆ คิดจะชิงบาตรนี้ด้วยเล่ห์เหลี่ยมเพราะรู้ว่าการเหาะ
ขึ้นไปเอาบาตรนั้นท�าไม่ได้ นอกจากพระอรหันต์ผู้ส�าเร็จการสมาธิ ด้วย
ตามรอยพระศาสดา
