Page 202 - ตามรอยพระศาสดา
P. 202
201
ผลไพศาล การรวบรวมทรัพย์ไว้โดยมิได้ใช้สอยให้เป็นประโยชน์ ทรัพย์
นั้นจะมีคุณแก่ตนอย่างไร เหมือนผู้มีเครื่องประดับอันวิจิตรตระการตา
แต่หาได้ประดับไม่ เครื่องประดับนั้นจะมีประโยชน์อะไร รังแต่จะก่อ
ความหนักใจในการเก็บรักษา”
“ดูกรภิกษุทั้งหลาย! นกชื่อ มาหะกะ ชอบเที่ยวไปตามซอกเขา
และที่ต่าง ๆ มาจับต้นเลียบที่มีผลสุก แล้วร้องว่า ของกู ของกู ในขณะที่
มันร้องอยู่นั้นเอง หมู่นกเหล่าอื่นที่บินมากินผลเลียบตามต้องการแล้วจาก
ไป นกมาหะกะก็ยังคงร้องว่า ของกู ของกู อยู่นั่นเอง ข้อนี้ฉันใด บุคคล
บางคนในโลกนี้ก็ฉันนั้น รวบรวมสะสมทรัพย์ไว้มากมาย แต่ไม่สงเคราะห์
ญาติตามที่ควร ทั้งมิได้ใช้สอยเองให้ผาสุก มัวเฝ้ารักษาและภูมิใจว่า
ของเรามี ของเรามี ดังนี้ เมื่อเขาประพฤติอยู่เช่นนี้ ทรัพย์สมบัติย่อม
เสียหายไป ทรุดโทรมไปด้วยเหตุต่าง ๆ มากมาย เขาก็คงคร�่าครวญอยู่
อย่างเดิมนั่นเอง และต้องเสียใจในของที่เสียไปแล้ว เพราะฉะนั้น ผู้ฉลาด
หาทรัพย์ได้แล้ว พึงสงเคราะห์คนที่ควรสงเคราะห์ มีญาติ เป็นต้น”
“ดูกรภิกษุทั้งหลาย! ทรัพย์ของคนไม่ดีนั้น ไม่สู้อ�านวย
ประโยชน์แก่ใคร เหมือนสระโบกขรณีอันตั้งอยู่ในที่ไม่มีมนุษย์ แม้จะใส
สะอาดจืดสนิทเย็นดี มีท่าลงสะดวกน่ารื่นรมย์ แต่มหาชนก็หาได้ดื่ม อาบ
หรือใช้สอยตามต้องการไม่ น�้านั้นมีอยู่อย่างไร้ประโยชน์ ทรัพย์ของคน
ตระหนี่ก็ฉันนั้น ไม่อ�านวยประโยชน์สุขแก่ใคร ๆ เลย รวมทั้งตัวเขาเอง
ด้วย ส่วนคนดีเมื่อมีทรัพย์แล้วย่อมบ�ารุงมารดา บิดา บุตร ภรรยา บ่าว
ไพร่ให้เป็นสุข บ�ารุงสมณพราหมณาจารย์ให้เป็นสุข เปรียบเสมือนสระ
โบกขรณีอันอยู่ไม่ไกลจากบ้านหรือนิคม มีท่าลงเรียบร้อย สะอาด เยือกเย็น
น่ารื่นรมย์ มหาชนย่อมได้อาศัยน�าไปอาบ ดื่ม และใช้สอยตาม
ต้องการ โภคทรัพย์ของคนดีย่อมเป็นดังนี้ หาอยู่โดยเปล่าประโยชน์ไม่”
ตามรอยพระศาสดา
