Page 200 - ตามรอยพระศาสดา
P. 200
199
ร้อน ร้อนอยู่นั่นเอง ภิกษุทั้งหลาย! เราตถาคตได้ทิ้งดุ้นไฟแล้ว และร้อง
บอกให้เธอทั้งหลายทิ้งเสียด้วยดุ้นไฟที่กล่าวถึงนี้ คือกิเลสทั้งมวลอันเป็น
สิ่งที่เผาลนสัตว์ให้เร่าร้อนกระวนกระวาย”
ธรรมเป็นสิ่งส�าคัญที่สุดในชีวิตมนุษย์
แม้จะประสบความทุกข์ยากล�าบากสักปานใดก็ต้องไม่ทิ้งธรรม
“ดูกรภิกษุทั้งหลาย! ธรรมเป็นสิ่งส�าคัญที่สุดในชีวิตมนุษย์ ไม่ว่า
เขาจะอยู่ในเพศใด ภาวะใด การกระท�าที่นึกขึ้นภายหลังแล้วต้อง
เสียใจนั้น ควรเว้นเสีย เพราะฉะนั้น แม้จะประสบความทุกข์ยากล�าบาก
สักปานใดก็ต้องไม่ทิ้งธรรม มนุษย์ที่ยังมีอาสวะอยู่ในใจนั้น ย่อมจะมีวัน
พลั้งเผลอประพฤติผิดธรรมไปบ้าง เพราะยังมีสติไม่สมบูรณ์ แต่เมื่อได้สติ
ภายหลังแล้ว ก็ต้องตั้งใจประพฤติธรรมสั่งสมความดีกันใหม่ ยิ่งพวกเรา
นักบวชด้วยแล้ว จ�าเป็นต้องมีอุดมคติ การตายด้วยอุดมคตินั้นมีค่ากว่าการ
เป็นอยู่โดยไร้อุดมคติ”
“ดูกรภิกษุทั้งหลาย! ธรรมดาว่าไม้จันทน์ แม้จะแห้งก็ไม่ทิ้งกลิ่น
อัศวินก้าวลงสู่สงครามก็ไม่ทิ้งลีลา อ้อยแม้เข้าสู่หีบยนต์แล้วก็ไม่ทิ้ง
รสหวาน บัณฑิตแม้ประสบทุกข์ก็ไม่ทิ้งธรรม”
“ดูกร ภิกษุทั้งหลาย! เธอทั้งหลายได้สละเพศฆราวาสมาแล้ว ซึ่ง
เป็นการเสียสละที่ยิ่งใหญ่ ยากที่ใคร ๆ จะสละได้ ขอให้เธอเสียสละต่อไป
เถิด และสละให้ลึกกว่านั้น คือไม่สละแต่เพียงเพศอย่างเดียว แต่จงสละ
ความรู้สึกอันจะเป็นข้าศึกต่อเพศเสียด้วย เธอเคยฟังสุภาษิตอันกินใจยิ่ง
มาแล้วมิใช่หรือ บุคคลร้อยคนหาคนกล้าได้หนึ่งคน บุคคลพันคนหาคนเป็น
ตามรอยพระศาสดา
