Page 90 - ตามรอยพระศาสดา
P. 90
89
“ท่านจะไปก็ไปเถิด ตัวเราเป็นผู้ใหญ่ล่วงถึงปัจฉิมวัยชราแล้ว ไม่อาจเป็น
ศิษย์ผู้ใดได้”
อุปติสสะ “อาจารย์กล่าวอย่างนี้ไม่ควร”
สัญชัย “เออ ในโลกทุกวันนี้ คนมีปัญญามีมาก หรือคนโง่มีมาก”
สองหนุ่ม “คนโง่มีมาก”
สัญชัย “เออ ถ้ากระนั้น คนฉลาดไปสู่ส�านักสมณโคดม คนเขลามา
สู่ส�านักเรา เจ้าทั้งสองไปเถิด ตัวเราไม่ไป” สองสหายไม่อาจชักชวนอาจารย์
ได้ ก็พาบริวารที่ประพฤติตามโอวาทแห่งตน ๒๕๐ ไปสู่เวฬุวนาราม ส่วน
อีก ๒๕๐ คนไม่ได้ไปพอใจเป็นปริพาชก
อุปติสสะ โกลิตะ กับพวกมาถึงเวฬุวนาราม เป็นเวลาพระพุทธเจ้า
ก�าลังเทศนาอยู่กับหมู่สงฆ์ ทรงเห็นสองมาณพแต่ไกล จึงตรัสแก่ภิกษุ
ทั้งหลายว่า “โน่นแน่ะ ปริพาชกสองสหาย อุปติสสะ และโกลิตะ เป็นคู่แห่ง
อัครสาวกของตถาคต” ทุกองค์มองตามไป
อุปติสสะและโกลิตะพร้อมทั้งบริวาร ๒๕๐ มาถึง นั่งลงโดยควรส่วน
ข้างหนึ่งแล้ว อุปติสสะทูลขอฟังพระสัทธรรม
ทรงเทศนาโดยสมควรแก่จิต พอจบลงบริวาร ๒๕๐ ได้ส�าเร็จเป็น
พระอรหันต์ แต่อุปติสสะและโกลิตะยังไม่ส�าเร็จ คงอยู่ในพระโสดาปัตติผล
นั่นเอง อุปติสสะทูลขอบรรพชาในนามของคนทั้งหมด ทรงอนุญาต
ตามวิธี เอหิภิกขุอุปสัมปทา ขณะนั้น ผมและหนวดของอุปติสสะ โกลิตะ
และบริวาร ๒๕๐ ก็อันตรธานไป ไตรจีวร บาตร บริขารอันเป็นทิพย์ส�าเร็จ
ด้วยบุญ เลื่อนลอยมาสวมใส่แทนทั้ง ๒๕๒ องค์ ได้เป็นภิกษุในพระศาสนา
ตามรอยพระศาสดา
