Page 37 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

Ε αγάπη του παππού μου

Έχουν περάσει ήδη πέντε χρόνια από τότε που η οικογένειά

μου και εγώ μετακομίσαμε με το τρένο, στην μακρινή Αερμανία για

την δουλειά του πατέρα μου. Ώπό τότε, όλες οι μέρες είναι ίδιες. Θαι

τώρα πλέον μου έχει λείψει η καλημέρα του αγαπημένου μου

παππού, που αφήσαμε μόνο πίσω στην Ζεσσαλονίκη. Ζυμάμαι τις

μέρες που ήταν να φύγουμε. Γκείνες τις μέρες που τον

παρακαλούσαμε να έρθει μαζί μας, να μείνει στη νέα μας κατοικία.

Ώυτός όμως έλεγε πάντα τα ίδια.

- Ζα μείνω εδώ, θα κάτσω να προσέχω τα μάρμαρα της

μακαρίτισσας της γιαγιάς σας.

Ξάντα αγαπούσε τη γιαγιά, οπότε δεν μας άφησε άλλη επιλογή.

Έτσι έμεινε πίσω στη Ζεσσαλονίκη.

Θαθώς ταξίδευα με την οικογένειά μου για τη Αερμανία,

έκατσα να ξεφυλλίσω το βιβλίο με τις φωτογραφίες που έβγαζε ο

παππούς μαζί μου από τότε που γεννήθηκα έως και τη στιγμή που

φύγαμε. Γίχαμε περάσει τόσα μαζί. Ήταν σαν φίλος μου. Ρον

περισσότερο χρόνο μου τον περνούσα μαζί του. Βεν θα ξεχάσω πότε

35