Page 40 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

Ν πατέρας μου το διάβασε και αμέσως ξέσπασε στα κλάματα

φωνάζοντας.

- Ζεέ μου, μην μου πάρεις και τον καημένο τον πατέρα μου, τον

πατέρα μου που ’χω να δω τόσα χρόνια μην παίρνεις χωρίς να τον

αποχαιρετίσω!

Ώυτή την φορά δεν ήταν ευχετήρια κάρτα.

Μημέρωσε καινούργιο πρωινό. Ε χαρά των γιορτών και η

χριστουγεννιάτικη διάθεση σβήστηκε από τις ψυχές μας και από τα

πρόσωπά μας. Βεν γινόταν να μην τα χάσουμε μετά από αυτό το

γράμμα για τον ξαφνικό χαμό του παππού, το οποίο τελικά είχαν

στείλει οι γείτονές του. Έτσι, με αφορμή αυτό, αρχίσαμε να

ετοιμαζόμαστε για τον γυρισμό μας στη πατρίδα ώστε να γίνει η ταφή

του παππού μου. ΋πως πριν πέντε χρόνια έτσι και τώρα κοιτάζω τις

φωτογραφίες του παππού μου μέσα στο τρένο.

- Ρι χαζός που είμαι. Άφησα τον πατέρα μου πίσω στη Ζεσσαλονίκη,

μόνο του, όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να τον επισκεφτούμε ούτε μία

φορά. Νύτε μία!, είπε εκείνη τη στιγμή ο πατέρας μου και εγώ πάνω

στη στενοχώρια μου τον κατηγόρησα, που μου στέρησε τις παλιές

αυτές καλές στιγμές με τον παππού μου.

38