Page 45 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

Ξέρασε η ώρα και πρέπει να γυρίσω στο σπίτι, ελπίζω να έχει

αλλάξει η κατάσταση και να τον δω λίγο χαρούμενο. Ιίγο πριν

φτάσω στο σπίτι σταματάω και κοιτάω των ουρανό. Ξάλι ξέχασα τα

κλειδιά μου. Αυρνάω αργά και παίρνω τον δρόμο προς τον ιδιωτικό

λατρευτικό χώρο, όπου συνηθίζει να πηγαίνει και να προσεύχεται.

Κόλις φτάνω εκεί σταματώ απ’ έξω και ψάχνω κάποιον να με

βοηθήσει. Πτάθηκα τυχερή!

- Πυγγνώμη, μήπως μπορείτε να φωνάξετε τον Yani Ali να ’ρθει

λίγο έξω;

- ΐεβαίως.

- Έλα, Λεριμάν. Ρι θες;

- Ρα κλειδιά.

- Ώμάν! Τίλιες φορές σου ’χω πει να τα παίρνεις πάντα μαζί σου.

- Γεε … καλά μωρέ μπαμπά, τα ξέχασα.

- Έλα, πάρ’ τα κι άντε γρήγορα σπίτι.

Ζυμάμαι μια φορά μικρή χωρίς να το ξέρω μπήκα μέσα,

πλησιάζω τον πατέρα μου και ακούω μια δυνατή φωνή να λέει «Ρι

κάνεις εδώ; εσύ τρόπους δεν έχεις καθόλου;» και σηκώνεται στην

στιγμή ο πατέρας με αρπάζει από το χέρι και μου λέει «τράβα σπίτι

43