Page 41 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

- Γσύ φταις! Γσύ! Γξαιτίας σου δεν έχω δει εδώ και τόσα χρόνια τον

αγαπημένο μου παππού!

- Πε παρακαλώ αγόρι μου, μην μου το θυμίζεις. Μέρεις, δεν

μπορούσα να κάνω αλλιώς και να αφήσω την δουλειά.

- Ρώρα όμως εγώ τι θα θυμάμαι από αυτόν;

Ν πατέρας μου δεν απάντησε και ξέσπασε ξανά σε κλάματα, μαζί και

εγώ αργότερα. Βεν εννοούσα ό,τι έλεγα. Γίχα καταρρεύσει από τον

χαμό του.

Έφτασε η στιγμή που φτάσαμε στο σπίτι όπου έμενε ο

παππούς. Κόλις το αντίκρισα πολλές παλιές αναμνήσεις ήρθαν στο

μυαλό μου. Θαθώς οι περισσότερες ήταν με αυτόν, άρχισα να

βουρκώνω. Νλόκληρη η αυλή ήταν γεμάτη από τους συγγενείς μας ,

κανείς όμως από αυτούς δεν μπήκε στο διαμέρισμα. ΋λοι μιλούσαν

για τον ξαφνικό θάνατό του. Ν πατέρας μου έβγαλε τότε τα κλειδιά

και άνοιξε την πόρτα της πολυκατοικίας. Κπήκαν όλοι μέσα και

άρχισαν να ανεβαίνουν τις σκάλες. ΋πως ανέβαινα τα σκαλιά σιγά

σιγά , δεν φάνηκε κανένας γείτονας, ούτε ακουγόταν ήχος από τα

άλλα διαμερίσματα. Έπειτα, άνοιξε την πόρτα του σπιτιού και

39