Page 44 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

Βιακοπές

Βιακοπές! Μύπνησα φωνάζοντας αυτή την λέξη.

- Κπαμπά, μπαμπά!

- Έλα, Λεριμάν, τι θες;

- Λα, απλώς ήθελα να ρωτήσω για εκείνο το ταξίδι που σου έλεγα.

Ρελικά τι έγινε; Ζα πάω; Ρο τακτοποίησες;

- Λαι, κόρη μου.

Ρώρα τελευταία παρατηρώ επίμονα τον πατέρα μου.

Ώισθάνομαι σαν κάτι να έχει γίνει, αλλά δεν ξέρω τι. Θάποιες φορές

είναι χαρούμενος, άλλες πάλι όχι. Ίσως φταίει το ταξίδι, αλλά ας

καταλάβει επιτέλους ότι πρέπει να γνωρίσω τον τόπο και τις

παραδόσεις. Γξάλλου, είμαι 18 χρόνων πλέον και έχουμε και

συγγενείς εκεί. Ρι μπορεί να πάθω; Ρέλος πάντων, ας μην το

σκέφτομαι αυτό. Ζα πάω καμία βόλτα έξω γιατί τέτοιο καιρό έχει να

κάνει στην Ώγγλία εδώ και δύο εβδομάδες. Ζέλω να ξεχάσω για

λίγο το ταξίδι και τα λόγια του πατέρα μου ότι «είναι δύσκολα εκεί».

Κα δεν μπορώ. Ώυτές οι τρεις λέξεις στροβιλίζονται συνεχώς στο

μυαλό μου.

42