Page 48 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

Βεν γνωρίζω. Πυνέχισα χωρίς να δίνω σημασία. Ρελικά έφτασα στον

σταθμό για να πάρω το τρένο και να πάω στο χωριό μου όπου θα με

περιμένουν οι συγγενείς μου. Ρους βλέπω για πρώτη φορά και είμαι

πολύ αγχωμένη. Ρο σπίτι ήταν μακριά και έπρεπε αναγκαστικά να

πάρω λεωφορείο. ΐαδίζω προς την στάση, που ευτυχώς ήταν κοντά.

Γκεί κάθονταν κάτι γυναίκες που μετά βίας έβλεπες τα μάτια τους.

Καζί τους και οι σύζυγοι. Κόλις με είδαν, αγρίεψαν, έστρεψαν

γρήγορα το κεφάλι τους προς τις γυναίκες τους και ξεστόμισαν

υβριστικά σχόλια εναντίον μου. Ρο κατάλαβα με τα λίγα αραβικά

που γνωρίζω. Ρέλος πάντων δεν έδωσα σημασία και συνέχισα να

περιμένω ώσπου έφτασε το λεωφορείο.

Κες στο λεωφορείο υπήρχαν κι άλλοι άντρες που με κοιτούσαν

περίεργα και ένιωθα πολύ άβολα. Βεν μπορούσα όμως να πω και

τίποτα γιατί, όπως λένε, δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει. Ώφότου έφτασα

στον προορισμό κατέβηκα και πήρα το δρόμο προς το σπίτι, όπου

θα με περίμεναν οι δικοί μου. Θαθώς περπατούσα, παρατηρούσα

γύρω τους ανθρώπους και αναρωτιόμουν. Ών ζούσα εδώ, έτσι θα

ήμουν; Βηλαδή, είναι αναγκαστικό; Ξόσο λυπάμαι τις γυναίκες! Νι

46