Page 196 - Visionary Arts 2019
P. 196
“ เมืองที่คิดมำแล้ว ”
นำงสำววรรณรวี กรรณแก้ว
เมื่อวันที่ 9 - 1 มกรำคมที่ผ่ำนมำ ผู้เขียนได้มีโอกำสไปทัศนศึกษำ
1
ณ ประเทศสิงคโปร์ ประเทศที่อยู่ใกล้ประเทศไทยในเชิงภูมิศำสตร์แต่ห่ำงไกลใน
ด้ำนกำรพัฒนำ ประสบกำรณ์กำรเดินทำงครั้งนี้ท ำให้ผู้เขียนมองเห็นเหตุปัจจัย
ท ำให้สิงคโปร์พัฒนำได้ดีกว่ำ นั่นคือ “วิธีคิด” โดยจะเล่ำผ่ำนกำรพบเห็นสิ่ง
รอบตัวตลอดระยะเวลำ 3 วันนี้
ภูมิห ลัง ข อ ง ป ร ะ เ ท ศ สิง ค โ ป ร์เ ป็น ป ร ะ เ ท ศ ที่เ พิ่ง แ ย ก ตัว จ ำ ก
สหพันธรัฐมลำยำเมื่อ ค.ศ. 1965 ประเทศที่เพิ่งก่อตั้งได้เพียง 55 ปี แต่เกำะ
เล็ก ๆ แห่งนี้สำมำรถพัฒนำตัวเองขึ้นมำเป็นประเทศที่มีเศรษฐกิจดีเป็นอันดับ
หนึ่งของอำเซียนและอันดับต้น ๆ ของเอเชีย แน่นอนว่ำไม่ใช่เพรำะโชคช่วยหำก
เป็นเพรำะมีระบบกำรวำงแผนพัฒนำประเทศที่ดี กำรอยู่สิงคโปร์เพียง 3 วัน
อำจจะตอบไม่ได้ทั้งหมดว่ำเพรำะอะไรที่ท ำให้สิงคโปร์เติบโตอย่ำงก้ำวกระโดด
แต่จำกกำรสังเกตวิถีชีวิต ผู้คนและสิ่งแวดล้อมในสิงคโปร์ จะท ำให้เรำพอได้
ค ำตอบคร่ำว ๆ แล้ว
ทริปนี้เดินทำงด้วยรถไฟฟ้ำทั้งหมดจึง
ท ำ ใ ห้มีโ อ ก ำ ส ไ ด้เ ห็น ส ภ ำ พ เ มือ ง แ ล ะ ผู้ค น อ ยู่
ตลอดเวลำ วันหนึ่งเดินทำงกลับที่พัก ขณะก ำลัง
เดินออกจำกรถไฟใต้ดินพบว่ำฝนก ำลังตกผู้เขียนที่มี
ของเต็มมือและไม่ได้พกร่มมำจึงคิดว่ำต้องเดินฝ่ำ
ฝนตัวเปียกแน่ระยะทำงจำกรถไฟใต้ดินถึงที่พักต้อง
เดินประมำณ 5 นำทีทีเดียว แต่ไม่เป็นเช่นนั้นเลย
เพรำะตลอดทำงเท้ำมี “หลังคำ” ตั้งแต่หน้ำสถำนี
จนถึงสุดหัวมุมถนน นอกจำกนั้นหลังคำยังมีกำร
ออก แ บบรูป ลัก ษ ณ์ให้เข้ำกับบ ริเวณ โ ดยร อบ มี
ควำมเป็นศิลปะ กำรสร้ำงหลังคำนั้นมีกำรค ำนึงถึง
กำรใช้งำนและควำมสวยงำมไปพร้อม ๆ กัน เป็น
ร ำ ย ล ะ เ อีย ด เ ล็ก น้อ ย ที่แ ส ด ง ถึง ก ำ ร คิด ม ำ แ ล้ว
ส ำ ม ำ ร ถ กัน แ ด ด กัน ฝ น แ ล ะ ส ว ย ง ำ ม ใ น เ ว ล ำ
เดียวกันได้
196
