Page 198 - Visionary Arts 2019
P. 198
ช ่ว ง ท ำ น อ ำ ห ำ ร เ ร ำ ม ัก จ ะ ไ ป ท ำ น อ ำ ห ำ ร ที ่ศ ูน ย ์อ ำ ห ำ ร ใ น
ห้ำงสรรพสินค้ำหรือศูนย์อำหำรนำนำชำติ เมื่อทำนเสร็จจะมีคนมำเก็บจำน
”
อำหำรให้ พบว่ำส่วนใหญ่เป็น “ผู้สูงอำยุ หรือที่ยูนิเวอร์แซล สตูดิโอ สิงคโปร์
เจ้ำหน้ำที่ดูแลควำมสะอำดก็จะเป็นผู้สูงอำยุเช่นกัน น่ำจะเป็นนโยบำยของรัฐที่
ต้องกำรให้ผู้สูงอำยุที่ยังพอท ำงำนได้ เกษียณอำยุแล้วมีงำนท ำ งำนดังกล่ำวเป็น
งำนที่ไม่ต้องใช้ทักษะหรือควำมรวดเร็วในกำรท ำงำน นับว่ำเป็นกำรให้ผู้สูงอำยุ
ได้มีงำนท ำที่เหมำะสมกับช่วงวัย เป็นอีกสิ่งที่แสดงถึงกำรคิดมำแล้วว่ำใครควร
จะท ำอ ะไ รใ นสังค ม เพ รำะสิง คโ ปร์เป็นป ระเท ศเล็ก ๆ คว ำม หน ำแ น่น ขอ ง
ประชำกรสูง กำรที่รัฐช่วยแบ่งประเภทงำนให้กับคนแต่ละช่วงวัยช่วยลดกำรแย่ง
งำนกันท ำ จัดลักษณะงำนให้เหมำะสมกับคน
หลังคำบนทำงเท้ำ หรืองำนส ำหรับผู้สูงอำยุ เป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ใน
สังคม แต่สำมำรถสะท้อนให้เห็น “กำรคิดมำแล้ว” ในเมื่อเรื่องแค่นี้สิงคโปร์ยังคิด
มำแล้ว ดังนั้นเรื่องกำรพัฒนำทรัพยำกรมนุษย์หรือพัฒนำเศรษฐกิจนั้นไม่ต้อง
สงสัยเลยว่ำท ำไมประเทศนี้ถึงสำมำรถพัฒนำได้อย่ำงรวดเร็วภำยในระยะเวลำ
ครึ่งศตวรรษ
198
