Page 40 - โลกของหนูแหวน

แยงตัว

วันหนึ่งหนูแหวนนั่งมองดูพอ มีความคิดที่ไมเคยรูสึกมากอนเกิดขึ้น ชายคนนี้หรือคือพอของเธอ ผูชายที่
นุงกางเกงหลวมโพลก ถอดเสื้อนั่งจักตอกอยูตรงนี้หรือคือพอของเธอ ผูชายรูปรางสูงใหญผิวเกรียมแดด เคราเขียว

ครึ้ม มีรอยสักตามตัว กลามเนื้อที่หนาอกและตนแขนเปนมัด ๆ สิ่งเหลานี้ไมเห็นบอกความเปนพอของเธอที่
ตรงไหน

“พอ” หนูแหวนเผลอเรียกออกไป
“อะไรหือ” พอเงยหนาขึ้นมองหนูแหวน

เขาคงเปนพอเราจริง ๆ หนูแหวนนึกในใจ เขาเปนพอเราจริง ๆ แนแลว แลวเธอก็ถามอยางกระตือรือรน

วา “พอแปลกใจไหมวาหนูเปนลูกของพอ”
พอเลิกคิ้วตอบไปวา “เปลา พอไมแปลกใจอะไร”

หนูแหวนหนาสลดลงนิดหนึ่ง เธอคอย ๆ เดินเลี่ยงออกมา พอสั่นหัวชา ๆ ตะโกนตามไปวา “ไปเที่ยวเลน

ที่ไหนระวังอยาใหหกลมนะลูก พอเปนหวง” หนูแหวนไดยินเสียงเตือนดวยความเปนหวงเชนวาใจก็เฟองฟูขึ้น ถา

เธอถามพอดวยคําถามที่ผูใหญเขาใจได เปนตนวา “พอจา พอเห็นหนูเปนคนอยางไร” หนูแหวนคงไดรับคําตอบที่
นาพอใจกวานี้

เธอแบกเอาความสงสัยนี้ไปถามแมงมุมตัวดําใหญที่ชักใยอยูที่กอตะไคร
“เธอเคยรูสึกอยางนี้ไหม” หนูแหวนเริ่มตน “วันหนึ่งเธอสงสัยวาพอของเธอหรือคือพอของเธอ”

“ฉันไมเคยเห็นพอ ฉันวาฉันไมมีพอหรอก เอาเขาจริงนะ ฉันยังไมรูเลยวาพอแปลวาอะไร” แมงมุมถาม

หนูแหวนมองแมงมุมอยางแปลกใจ “เธอแยกไมออกหรือวาแมงมุมตัวไหนเปนพอของเธอ ตัวไหนเปนแม
ของเธอ ตัวไหนเปนพี่ของเธอ นองเธอ”

“ฉันรูแตวามีแมงมุม มีที่ที่ฉันจะชักใยได มีสิ่งที่ฉันจะกินได” แมงมุมตอบ

“เธอไมรูหรือวามีแมงมุมตัวอื่นที่ไมใชตัวเธอ” หนูแหวนพูดเนนเสียง

“มีแมงมุม มีที่ชักใย มีสิ่งที่กินไดเทานั้น” แมงมุมพูดซ้ํา

“ถาเธอไมรูวาเธอไมเหมือนกับตัวอื่น ตางกับตัวอื่น เธอก็ไมมีตัวเธอนะซี” หนูแหวนพูดดวยสําเนียงโกรธ
“ฉันไมเห็นวาจําเปนจะตองคํานึงถึงสิ่งนั้น การที่จะมีตัวฉันหรือไมมีก็ไมเห็นจะแปลกอะไร ในเมื่อยังมีแมง

มุม มีที่ชักใย มีสิ่งที่กินได”

“แลวก็มีสิ่งที่ดึงใยเธอดวย” หนูแหวนกวาดมือไปที่ใยแมงมุมอยางเหลืออด ใยขาดสะบั้น แมงมุมไตหนีไป

อยางรวดเร็ว มันคงไปหาที่ชักใยและสิ่งที่กินไดใหม ในไมชามันก็จะลืมนึกถึงสิ่งที่ดึงใยของมันสนิท

40