Page 37 - โลกของหนูแหวน
P. 37

ตอยติ่ง



                     เพราะวาวันนี้หนูแหวนเดินไปชา ๆ เธอจึงไดเห็นตอยติ่งตนหนึ่งขึ้นอยูโดดเดี่ยวริมทางไมมีอะไรขึ้นใกล

              มันเลย มันเปนตอยติ่งเตี้ย ๆ สูงไมถึงสองคืบ กานเล็ก ๆ ของมันโอนเอนไปตามลม พาเอาดอกสีมวงครามไหว
              ตามไปดวย เธอรูสึกวามันเปนพวกเดียวกับเธอ มันเหมือนเธอ เธอจึงรักมัน
                     “สวัสดีจะ ตอยติ่ง” หนูแหวนทัก

                     “สวัสดีหนูแหวน” ตนตอยติ่งตอบดวยน้ําเสียงแจมใส “เธอผานฉันไปหลายหนแลว ฉันเรียกเธอไมทันเลย

              เธอจะรีบไปไหนกันจะ”

                     หนูแหวนมองตนตอยติ่งอยางรูสึกผิด เธอไมนาปลอยใหมันเหงามานานถึงขนาดนี้เลย เธอรักสนุกจนลืม
              รักคนอื่นไป เพิ่งมาเห็นมันวันนี้เอง หนูแหวนพูดขึ้นคลายรําพึงวา
                     “เธอขึ้นอยูลําพังตนเดียวอยางนี้หรือ”

                     “ใชจะ”

                     “เธอคงเหงามากทีเดียว” หนูแหวนพูดขึ้นอยางเห็นใจ

                     “ไมหรอกจะ” ตองติ่งตอบ “ถาเธอมีความรัก เธอก็จะมีเพื่อน แลวเธอก็ไมเหงา ฉันมีเพื่อนมากทีเดียว
              อยางเธอเปนตน เวลาเธอเดินมาคนเดียวชา ๆ เธอมองคนอื่นอยางสังเกตอยางเอาใจใส เธอก็ไดพบฉัน ตน

              ตอยติ่งเล็ก ๆ ที่เธอไมเคยเห็นมากอน พอเธอรักฉัน อยากเปนเพื่อนฉัน ฉันก็ไมเหงาแลว”

                     หนูแหวนพยักหนาเห็นดวย เสียงตนตอยติ่งพูดตอไปวา
                     “เมื่อเธอเงยหนาขึ้นบนฟา เธอเห็นนกเล็ก ๆ ที่บินรอนไปมา เขาก็เปนเพื่อนของเธอและก็เปนเพื่อนของ

              ฉันดวย เวลาลมพัดโชยมาแผว ๆ เธอรูสึกเย็นสบาย เขาก็เปนเพื่อนของเธอเหมือนกัน ลมเปนเพื่อนที่ดีของฉัน
              จริง ๆ ดูสิเขาทําใหฉันไกวตัวสนุกทีเดียว ตกกลางคืนบางครั้งก็มีดวงจันทร บางครั้งฉันก็มีดวงดาวเปนเพื่อน

              ยิ่งกวานั้นนะเธอ บางทีฉันก็ยังมีน้ําคางเม็ดเล็ก ๆ ที่หลงทางมาขอพักพิงบนใบของฉัน เขาจะเลาเรื่องการเดินทาง
              อันแสนตื่นเตนใหฟง จนกระทั่งเขาละลายหายไป โอ ฉันชางเปนสุขจริง ๆ ชีวิตชางนาอภิรมยจริง ๆ”

                     หนูแหวนมองตนตอยติ่งอยางทึ่งและยกยอง “ฉันอยูคนเดียวเสมอเหมือนกับเธอ ฉันมีเพื่อนมาก

              เหมือนกัน ฉันเปนเพื่อนกับคางคก ตัวหนอน และก็กอนหินตามริมน้ํา เออ...รุงกินน้ําก็เปนเพื่อนฉันเหมือนกัน
              แตก็ยังไมเหมือนอยางที่เธอพูดเลย”






                                                                                                              37
   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42