Page 42 - โลกของหนูแหวน

“ไมเอา” หนูแหวนแทบจะรองกรี๊ด “ฉันเปนคนทํา แลวฉันก็เปนตัวฉันคนเดียว ฉันจะเอาตัวฉันคืนมา” วา

แลวหนูแหวนก็จวงมือลงไปในน้ําอยางแรง เกิดเปนคลื่นกระฉอก เงาของหนูแหวนก็เตนพรา
“ตัวฉันจะหายไมมีเหมือนอยางเจาแมงมุมหรือ” หนูแหวนพูดอยางตกใจ

“เห็นไหม” เงาพูดดวยน้ําเสียงมีชัย “ฉันเปนตัวเธอจริง ๆ ถาเธอไมยอมรับวาฉันเปนตัวเธอ ตัวเธอก็ไมมี”

หนูแหวนนั่งคิดมองดูน้ําแนว จนกระทั่งกระฉอกคลื่นสงบเห็นเงาชัดดังเดิม เธอก็เอยขึ้นมา “เธออยาอวด
ดีไปเลย ถึงเธอจะเปนตัวฉัน เธอก็เปนเพียงสวนหนึ่งเทานั้น ตัวฉันมีมากกวาตัวเธออีก บางทีอีแตนก็เปนตัวฉัน

เวลาใครไลตีมันฉันก็โกรธแทน บานของฉันก็เปนตัวฉัน เวลาฉันคิดวามันเล็กกวาบานของหนูติ๋มฉันก็รูสึกเสียใจ
ฉันไมหวงหรอกที่เธอจะเปนตัวฉันอีกตัวหนึ่ง”

หนูแหวนลุกขึ้นเดินบายหนาไปที่บานแลวหัวเราะกิ๊กขึ้น “แตก็แปลกเหมือนกันนะ ถาตัวเราจะเปนยอด

กระถินริมรั้วที่แมเก็บเอามาจิ้มน้ําพริกตอนเชา ๆ ดวย” เธอรําพึง

42