Page 50 - โลกของหนูแหวน
P. 50
หนูแหวนคอยคลายใจ เหลียวไปดูรอบ ๆ จึงไดสังเกตเห็นผีตัวอื่น ๆ อีกหลายตัวอยูบริเวณนั้น
“พวกเธอนี่เหมือน ๆ กันจริงนะ” หนูแหวนพูดขึ้นลอย ๆ
“ไมเหมือน” ผีพูดขึ้นทันที “พวกเราตางกันมาก ตัวนั้นไมมีจมูก ถัดไปตัวโนนไมมีหู เธอเห็นไหม”
หนูแหวนพยักหนาเห็นดวย ผีพูดตอไปวา ...นอกจากรูปรางจะไมเหมือนกันแลว เรายังมีความรูสึก มี
ประวัติไมเหมือนกันอีก”
หนูแหวนนิ่ง ไมรูวาจะพูดอะไร ที่สุดเธอกลาวขึ้นวา “ฉันอยากจะรักเธอเหมือนกัน แตเธอนาเกลียด
เหลือทน ฉันขอโทษเธอดวยนะ”
“ไมเปนไร” ผีตอบเบา ๆ “พวกเราชินกับสิ่งนี้แลว เธอไมวิ่งหนีเราก็ดีใจพอแลว”
“ถาเปนรุงกินน้ําคอยวาหนอย” หนูแหวนสารภาพ “ฉันดูเขาไมเบื่อ และรูดวยวาตัวไหนตางกับตัวไหน
เธอรูจักรุงตัวที่ชื่อสามเสนหรือเปลา ฉันสงสารเขาจังเลย เขามีสีนอยกวาตัวอื่น เขาไมคอยมาบอยหรอก”
ผีมองหนูแหวนดวยความชื่นชม ออนวอนวา “เธอจําฉันอยางนั้นบางไดไหม เธอจะรักฉันบางไดไหม ฉัน
อยากจะถูกรัก อยากใหใครจําได อยากใหใครเห็นวาฉันไมเหมือนกับคนอื่น”
“ความรักเปนอยางนั้นหรือ” หนูแหวนถามขึ้น
“ถูกแลว” ผีตอบ “ความรักทําใหสิ่งนั้นไมเหมือนกับสิ่งอื่น และกลายเปนของพิเศษมีอยูอันเดียว เมื่อเธอ
รูสึกวาเธอเปนพิเศษของใคร เธอก็ถูกเขารัก เมื่อเธอเห็นใครพิเศษมีอยูคนเดียวในโลก เธอก็รักเขา”
“มีเทานี้เองหรือ” หนูแหวนย้ํา
50
