Page 55 - โลกของหนูแหวน
P. 55
พระศรีอาริย
เรื่องที่แมเลาจับใจหนูแหวนมากที่สุดก็คือเรื่องพระศรีอาริยขี่มาขาวมาโปรดมนุษยในสมัยนั้นมีตน
กัลปพฤกษสี่มุมเมือง ใครอยากไดอะไรก็ไปขอเอา หนูแหวนอยากไดบานใหญ ๆ ตุกตาสวย ๆ อยางของหนูติ๋ม
เมื่อเธอไปบอกเรื่องนี้กับเจาแพะ มันบอกวามันไปตองการบานใหญหรือตุกตาหรอก แตมันตองการจะรักใครสัก
คนหนึ่ง และใหคนนั้นรักมัน หนูแหวนตองกลับมาถามแมวา พระศรีอาริยนั้นใหไดแตของเทานั้นหรือ จะใหความ
รักบางไดไหม แมกําลังยุงก็ดุวาชางซักไมเขาเรื่อง ไปถามพระศรีอาริยเอาเองสิ
หนูแหวนเริ่มคิดไดวาสมัยพระศรีอาริยจะตองมีอะไรมากกวาที่แมเลาไว แมยังไมรูดวยซ้ําวาพระศรีอาริย
จะมาโปรดเมื่อไร และจะตองทําอะไรพระศรีอาริยจึงจะมาโปรด หนูแหวนเคยฟงนิทานหลายเรื่องก็รูวา ถาใคร
กราบทูลพระเจาแผนดินดี ๆ ก็จะไดรับของ ที่ดิน ทรัพยสินมากมาย เธอเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับเจาแพะวา
“เธอคิดไหมวา ถาเราพูดจาใหไพเราะออนหวาน พระศรีอาริยก็จะมาโปรดเรา”
“ถาฉันเปนพระศรีอาริย” เจาแพะตอบอยางสุขุม “ฉันจะไปหาคนที่ฉันรักมากกวาคนที่พูดออนหวานกับ
ฉัน”
“เธอคิดวาพระศรีอาริยจะรักคนแบบไหนเลา”
“ฉันก็ไมรู มาขาวฉันก็ยังไมมีเลย ฉันจะคิดออกไดอยางไร”
“เธอคงไมคิดวาฉันควรจะไปถามมาหรอกนะ” หนูแหวนพูดอยางฉุน แลวก็เดินหนีมา
เธอเคยพูดเรื่องนี้กับเพื่อน ๆ เชนกบหรือดอกตอยติ่งก็ไมมีใครสนใจ เจากับนั้นสายตัวทีเดียวเพราะวาคอ
มันสั้น มันบอกวาพระศรีอาริยจะสูแมลงเมาไดอยางไร ครั้นหนูแหวนอธิบายวาจะขอแมลงเมาจากพระศรีอาริยกี่
ชามก็ได ก็ไมเชื่อ “ใครจะใจดีถึงขนาดนั้น” มันวา “ครั้นเวลาพวกงูเหาขอกบก็มิเอาฉันไปใหหรือ” หนูแหวนชักจน
ปญญาเหมือนกันวาพระศรีอาริยจะเอาของที่ไหนมาใหไดทั่วถึง
ขางฝายดอกตอยติ่งสีมวงก็บอกใหหนูแหวนหยุดคิดฟุงซานเสียที ไมมีใครที่จะไดอะไรดังใจทุกอยางหรอก
ดอกตอยติ่งวาอยางนี้ แลวอีกอยางมันก็คงไมสามารถขออะไรจากพระศรีอาริย เพราะไปไหนตอไหนก็ไมได หนู
แหวนก็ยิ่งวาวุนไปใหญ ถาเปนเชนนั้น ถึงพระศรีอาริยมาจริงก็โปรดไมทั่ว
พระศรีอาริยคงไมมีจริงหรอกนะ หนูแหวนรําพึงกับอีแตนสุนัขคูหู อีแตนครางงี้ด ๆ มันไดยินหนูแหวนบน
อยางนี้หลายครั้งจนเบื่อแลว หนูแหวนพูดตอไปวา “บางทีเดี๋ยวนี้ถึงยุคพระศรีอาริยแลวก็ได แตวาบางคนอยางตน
ตอยติ่งไมสามารถจะไปขอสิ่งที่ปรารถนาได” เธอก็เที่ยวตะลอนไปหาตนกัลปพฤกษ แตก็ไมเคยพบ ซ้ําจะถูกแมตี
ที่ไมยอมกลับบานกลับชองอีก
55