Page 55 - โลกของหนูแหวน
P. 55

พระศรีอาริย




                     เรื่องที่แมเลาจับใจหนูแหวนมากที่สุดก็คือเรื่องพระศรีอาริยขี่มาขาวมาโปรดมนุษยในสมัยนั้นมีตน
              กัลปพฤกษสี่มุมเมือง ใครอยากไดอะไรก็ไปขอเอา หนูแหวนอยากไดบานใหญ ๆ ตุกตาสวย ๆ อยางของหนูติ๋ม
              เมื่อเธอไปบอกเรื่องนี้กับเจาแพะ มันบอกวามันไปตองการบานใหญหรือตุกตาหรอก แตมันตองการจะรักใครสัก

              คนหนึ่ง และใหคนนั้นรักมัน หนูแหวนตองกลับมาถามแมวา พระศรีอาริยนั้นใหไดแตของเทานั้นหรือ จะใหความ
              รักบางไดไหม แมกําลังยุงก็ดุวาชางซักไมเขาเรื่อง ไปถามพระศรีอาริยเอาเองสิ

                     หนูแหวนเริ่มคิดไดวาสมัยพระศรีอาริยจะตองมีอะไรมากกวาที่แมเลาไว แมยังไมรูดวยซ้ําวาพระศรีอาริย
              จะมาโปรดเมื่อไร และจะตองทําอะไรพระศรีอาริยจึงจะมาโปรด หนูแหวนเคยฟงนิทานหลายเรื่องก็รูวา ถาใคร
              กราบทูลพระเจาแผนดินดี ๆ ก็จะไดรับของ ที่ดิน ทรัพยสินมากมาย เธอเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับเจาแพะวา

                     “เธอคิดไหมวา ถาเราพูดจาใหไพเราะออนหวาน พระศรีอาริยก็จะมาโปรดเรา”

                     “ถาฉันเปนพระศรีอาริย” เจาแพะตอบอยางสุขุม “ฉันจะไปหาคนที่ฉันรักมากกวาคนที่พูดออนหวานกับ
              ฉัน”

                     “เธอคิดวาพระศรีอาริยจะรักคนแบบไหนเลา”

                     “ฉันก็ไมรู มาขาวฉันก็ยังไมมีเลย ฉันจะคิดออกไดอยางไร”

                     “เธอคงไมคิดวาฉันควรจะไปถามมาหรอกนะ” หนูแหวนพูดอยางฉุน แลวก็เดินหนีมา
                     เธอเคยพูดเรื่องนี้กับเพื่อน ๆ เชนกบหรือดอกตอยติ่งก็ไมมีใครสนใจ เจากับนั้นสายตัวทีเดียวเพราะวาคอ

              มันสั้น มันบอกวาพระศรีอาริยจะสูแมลงเมาไดอยางไร ครั้นหนูแหวนอธิบายวาจะขอแมลงเมาจากพระศรีอาริยกี่
              ชามก็ได ก็ไมเชื่อ “ใครจะใจดีถึงขนาดนั้น” มันวา “ครั้นเวลาพวกงูเหาขอกบก็มิเอาฉันไปใหหรือ” หนูแหวนชักจน

              ปญญาเหมือนกันวาพระศรีอาริยจะเอาของที่ไหนมาใหไดทั่วถึง
                     ขางฝายดอกตอยติ่งสีมวงก็บอกใหหนูแหวนหยุดคิดฟุงซานเสียที ไมมีใครที่จะไดอะไรดังใจทุกอยางหรอก

              ดอกตอยติ่งวาอยางนี้ แลวอีกอยางมันก็คงไมสามารถขออะไรจากพระศรีอาริย เพราะไปไหนตอไหนก็ไมได หนู
              แหวนก็ยิ่งวาวุนไปใหญ ถาเปนเชนนั้น ถึงพระศรีอาริยมาจริงก็โปรดไมทั่ว

                     พระศรีอาริยคงไมมีจริงหรอกนะ หนูแหวนรําพึงกับอีแตนสุนัขคูหู อีแตนครางงี้ด ๆ มันไดยินหนูแหวนบน
              อยางนี้หลายครั้งจนเบื่อแลว หนูแหวนพูดตอไปวา “บางทีเดี๋ยวนี้ถึงยุคพระศรีอาริยแลวก็ได แตวาบางคนอยางตน

              ตอยติ่งไมสามารถจะไปขอสิ่งที่ปรารถนาได” เธอก็เที่ยวตะลอนไปหาตนกัลปพฤกษ แตก็ไมเคยพบ ซ้ําจะถูกแมตี

              ที่ไมยอมกลับบานกลับชองอีก


                                                                                                              55
   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59   60