Page 57 - โลกของหนูแหวน

“คนออนแอนั้นอยูไดแตในโลกที่ขาดแคลนอดมื้อกินมื้ออยูในยุคที่อุดมสมบูรณไมได” พระศรีอาริยเตือน

“หนูนะนึกวายุคพระศรีอาริยนาอยู ที่แทไมเห็นจะนาอยูสักหนอย” หนูแหวนบนเอาตรง ๆ

“คนทุกคนก็เหมาะสําหรับอยูในยุคของตน อยาคิดฝนจะไปอยูยุคอื่นเลยไ พระศรีอาริยพูดอยางตรง ๆ
เหมือนกัน แลวดูเหมือนนึกอะไรไดก็ถามวา “ถาเธอไปอยูยุคของฉัน เธอจะขออะไร”

“หนูจะขอตุกตาสวย ๆ บานใหญ ๆ ใหญกวาของหนูติ๋มอีก”

“เธอจะเอาไปทําไม”
“ก็เอาไปอวดเขาซิคะวาของหนูมีดีกวาของเขาอีก”

“ไมมีประโยชนอะไรนี่” พระศรีอาริยพูดขึ้น “พอเธอออกจากบาน หนาของเธอก็เหมือนกับทุก ๆ คน

เหมือนกันหนูติ๋มดวย เธอจะเอาของเหลานี้ไปอวดตัวเธอเองหรือ”

“ถาทุกคนหนาเหมือนกัน หนูแหวนก็ไมมีนะซี หนาของหนูแหวนก็ไมจําเปนใชไหม” หนูแหวนซักอยาง

รอนใจ
“ถูกแลว” พระศรีอาริยตอบ “ในยุคของฉันหนาไมมีความสําคัญ เพราะวาทุก ๆ คนไดใชสิ่งที่เขาตองการ

เหมือน ๆ กัน”

“คนก็ไมมีความหมายอะไร ตัวหนูจะตางกับหนูติ๋มอยางไร”
“แลวแตเธอจะตองการอะไร หมายเลขนั้นก็ไมเหมือนกันกัน เธออาจจะไดหมายเลขที่ 24 เมื่อออกจาก

บานก็พูดไดวาหมายเลข 24 ออกจากบาน เมื่อเธอตายก็บอกวาหมายเลข 24 ตาย ก็ตองหาคนที่เหมาะสมมาใส

หมายเลขนี้”
“หนูก็มีความสําคัญเทากับตัวเลขเทานั้นใชไหมคะ” หนูแหวนพูด

“เธอคิดวาเธอสําคัญอะไรกวานั้นหรือ”

“หนูก็ไมรูวาหนูมีความสําคัญแคไหน แตหนูเห็นวาใครก็คิดวาตัวเองเปนคนสําคัญกันทั้งนั้น ทําไมหนูจะ
คิดอยางนั้นบางไมได”

พระศรีอาริยพยายามเขาใจความรูสึกของหนูแหวนแลวพูดขึ้นวา “ถาใครๆ คิดกันวาเขาจะตองดีกวาคน

อื่น เขาก็เขายุคของฉันไมไดดอก ฉันเห็นจะตองไปเสียที” วาแลวก็ขี่มาหายเขาไปในตนไม

หนูแหวนนั่งมองตะลึงอยูครูหนึ่งแลวพึมพําวา “ถาหากวาหนาฉันตองเหมือนกับหนาของหนูติ๋มแลว ฉันก็

ไมอยากอยูในยุคพระศรีอาริยเหมือนกัน”

57