Page 59 - โลกของหนูแหวน

หนูแหวนมองนกเอี้ยงที่บินลับไปทางกอไผขางคลองแลวกมลงดูตัวเอง เธอก็ยังไมเห็นวาเธอมีเม็ดอะไรตั้ง
เปนลานเปนโกฏิเม็ดในตัวเธอ เมื่อมีดบาดหรือหนามตําเลือดจะไหล เธอก็รูสึกเจ็บปวด ไมมีวี่แววจะไดเห็นเม็ด

เหลานั้นเลย
เธอบายหนาไปยังโคกโดยไมรูตัว ครุนคิดอยูแตวาความจริงขอนี้มันจะมีประโยชนอะไร จะใหทํานาไดมาก
ขึ้นหรือก็เปลา แตถาไมมีประโยชนทําไมคนจึงยอมเสียเงินเสียทองตั้งมากเพื่อไปเรียนสิ่งเหลานี้

“หนูแหวนเปนอะไร หนาเครียดทีเดียว” เสียงปูนาทัก
“ฉันกําลังคิดถึงเม็ดเล็ก ๆ”

“เม็ดเล็ก ๆ ก็เม็ดดินนะซี” ปูนาเจาคารมตอบ “มีเยอะแยะทีเดียว เธอจะบดมันใหละเอียดเทาใดก็ได”

พูดถึงเม็ดดินหนูแหวนก็นึกขึ้นมาได กอนดินก็ประกอบดวยเม็ดดินเล็ก ถามีน้ําอยูก็เกาะกันแนน ถาไมมี
น้ําก็รวนเปนผง เม็ดในตัวเธอก็คงเปนอยางนั้น รวมกันอยูไดเพราะวามีน้ํา พอคิดออกเธอก็รูสึกอยากจะรูจะเห็น

มากขึ้นเธอวิ่งไปแกะลูกกระถินจนถึงชั้นใน มันมียางเหนียว ๆ หนูแหวนพึมพําวา “ความจริงนี่ชางนารูจักจริง ๆ”

“ฉันอยูที่นี่แลวไง” เสียงเบา ๆ พูดอยูขางเธอ หนูแหวนเหลียวดูจนรอบก็ไมเห็นใคร เสียงนั้นพูดหัวเราะ
เมื่อเห็นหนูแหวนทําหนาตื่น “เธออยากจะพบฉันไมใชหรือ ฉันมาพบเธอแลวไงเลา”

“แตฉันไมเห็นตัวเธอนี่ เธออยูที่ไหน เธอเปนใคร”

“ฉันก็อยูรอบ ๆ ตัวเธอนั่นแหละ ฉันคือความจริง” เสียงนั้นตอบมา

“ความจริง จริง ๆ หรือ” หนูแหวนถาม “ทําไมฉันจึงจะไดเห็นตัวเธอเลา”
“ทําไมเธอจึงอยากเห็นตัวฉันนัก”

“ฉันก็ตอบไมถูกเหมือนกัน แตฉันเห็นผูใหญเขาชอบพูดถึงเธอ เขามักจะบอกวาความจริงนะเปนอยางไร

ความจริงเปนอยางโนน ความจริงเปนอยางนี้ ฉันอยากจะจับเธอไปใหผูใหญดู”

59