Page 52 - โลกของหนูแหวน

หนูแหวนกับมนุษยอวกาศ

ลุงคงกํานันเอาขาวใหญมาเลาใหระบือกันไปทั้งหมูบานวา มีมนุษยบินขึ้นไปบนดวงจันทรไดแลว มนุษย
พวกนี้เรียกวาฝรั่ง ชอบอยูในเมืองที่มีตึกสูงกวายอดตาลเสียอีก ปาจันทแกฟงแลวถึงกับเอามือลูบอก แกเถียงคอ

เปนเอ็นทีเดียวละวาไมจริง ใครจะไปถึงพระจันทรได ใหพระอินทรมาเขียว ๆ ก็ไมเชื่อ ลุงคงตองอธิบายแลว
อธิบายอีกจนบอนแตก ก็ยังไมมีใครยอมเชื่อกันเทาใดนักวา มีมนุษยขึ้นไปบนดวงจันทรได
ตอนกลางคืนหนูแหวนนั่งหอยเทาดูดวงจันทรอยูที่นอกชาน แลวก็นึกเห็นดวยกับปาจันทเหมือนกันวาคน

จะขึ้นเปนไปไดอยางไร มันใกลอยูนักรึ มันนาจะมองเห็นบางถามีคนขึ้นไปจริง ๆ แตวาหนูแหวนนั้นอยากใหสิ่งที่
ไมนาจะเกิดขึ้นเกิดขึ้นเสมอ เพราะวามันนาตื่นเตนสนุกกวา เธอจึงบอกกับตัวเองวาเรื่องคงจะเปนเชนนั้น

รุงขึ้นเธอยังคิดถึงเรื่องนี้อยูไมหาย เธอถามนกยางที่ยืนขาเดียวคอยจับปลาที่ชายน้ําวา “เธอเชื่อไหมวามี
คนขึ้นไปบนดวงจันทรจริง ๆ”

นกยางขยับตัวนิดหนึ่ง ตอบวา “คนไมมีปกจะบินขึ้นไปไดอยางไร”

“เธอละบินไดสูงแคไหน เธอเคยบินไปดวงจันทรไหม”

“ฉันบินไดสูงกวาเนินเขาอีก แตวาก็ไมเคยถึงดวงจันทร เธอเชื่อเถิดวาไมมีใครบินไปถึงพระจันทรได

หรอก”
“แตคนมีเครื่องบินนะ มีจรวดดวย” หนูแหวนพูดตามที่ไดยินมา

“อยางนั้นคงจะเปนไดกระมัง” นกยางพูดอยางไมคอยมั่นใจ “พวกเธอนะทําอะไรแปลก ๆ ไดสารพัด จน

ฉันไมคอยจะเชื่อเลยวาเธอเปนพวกเดียวกับฉัน”

หนูแหวนถอยออกมาอยางไมคอยสบายใจ เธอนึกเกรงไปวามนุษยที่ขึ้นไปบนดวงจันทรเปนคนละพวกกับ
เธอ “คงเปนพระอินทรมั้ง” หนูแหวนนึกปลอบใจ เธอไปถามนกกระจาบวา “เธออยากไปพระจันทรไหม”

“ที่นั่นมีตนชมพูใบหนาหรือเปลา” นกกระจาบยอนถาม
“ไมมีดอก บนนั้นไมมีตนไม มีแตดินโลงแหง ๆ น้ําก็ไมมี”

“ถาอยางนั้นจะขึ้นไปทําไมเลา”

หนูแหวนนะ ความที่ตื่นเตนกับเรื่องนี้จึงไมเคยคิดอยางนกกระจาบมากอน เธอตอบดุย ๆ ไปวา “เขาคง

ไมมีที่วิ่งเลนมั้ง”

52