Page 66 - gjuha shqipe 3 per shtyp.pdf

Lexojmë

SUPË DHE SANDUIÇ

Një djalë shumë i veçantë ishte aq i uritur, saqë një tas me

supë me makarona alfabet, që e kishte përgatitur nëna
e tij, nuk do ta ngopte dot. Prandaj e shtyu tasin. Nuk
donte të hante supë. Donte të hante diçka tjetër.

Ky djalë donte një sanduiç të veçantë, një sanduiç që
zakonisht nuk e hanin fëmijët e vegjël. Pra, ai donte një
sanduiç gjigant, të lartë sa një mal!

Kështu që, djali i vogël mbylli sytë dhe shprehu një
dëshirë të veçantë.

Ai mendoi një sandëshirë (sanduiçin e dëshirës).

Në fillim dëshiroi dy feta bukë të ngrohta, nga furra.
Me mendje, preu një fetë aq të madhe, sa iu desh të
përdorte sharrën në vend të thikës.

Pastaj e kishte radhën djathi. Ai kërkoi të kishte djathë
të bardhë dhe djathë kaçkavall. Mirëpo në fund, kërkoi
edhe një kuti të madhe me djathë të shkrirë.

Pastaj shprehu dëshirën që të kishte mish të llojeve të
ndryshme: mish viçi, pule dhe gjeli deti.

Iu desh të ndalej në mes të dëshirës dhe të kërkonte një shkallë
dëshirash.

U ngjit mbi shkallë që të mund të vinte gjëra të tjera mbi
sandëshirën e tij.

Vendosi sipër sallatë jeshile, domate të
freskëta, kastravecë turshi. Pastaj shtoi erëza
dhe qepë nga ato që të djegin sytë.

Hipi dhe zbriti nga shkalla e dëshirave. Vazhdoi të
stivonte gjithnjë e më shumë përbërës.

Së fundi, iu desh të kërkonte një vinç që të vendoste
fetën e bukës në majë të sandëshirës së tij.

Ja ku ishte!

Ishte një kilometër i lartë, vakt i hatashëm.
Ishte një sandëshirë që nuk ngjasonte me asnjë
sanduiç që ishte porositur ndonjëherë.

66