Page 398 - คู่มือตุลาการ เล่มที่ 1 วิ.แพ่ง มีสารบัญ ebook

คู่มือปฏิบัติราชการของตุลาการ ส่วนวิธีพิจารณาความแพ่ง ๓๗๐

๒๒. โจทก์มีสิทธิที่จะท าสัญญาประนีประนอมยอมความกับจ าเลยบางคนก็ได้

แต่จ าเลยอื่น ๆ หลุดพ้นความรับผิดเท่ากับจ านวนเงินที่จ าเลยนั้นท ายอมเท่านั้น (ฎีกาที่ ๘๙๗/

๒๕๒๕)

ข้อสังเกต

กรณีโจทก์ฟ้องจ าเลยหลายคนซึ่งมูลความแห่งคดีเป็นการช าระหนี้ที่มิอาจ

แบ่งแยกได้ แต่โจทก์ท าสัญญาประนีประนอมยอมความกับจ าเลยได้เพียงบางคน ซึ่งอาจส่งผล

ท าให้จ าเลยคนอื่น ๆ หลุดพ้นความรับผิด ไม่ว่าจะเข้าเกณฑ์เป็นลูกหนี้ร่วมตาม ป.พ.พ. มาตรา ๒๙๒

หรือมาตรา ๒๙๓ ก็ดีหรือเป็นผู้ค ้าประกันตาม ป.พ.พ. มาตรา ๖๙๑ หรือมาตรา ๗๐๐ ก็ดี

หรือจ านองตาม ป.พ.พ. มาตรา ๗๔๔ ก็ดี กรณีต่าง ๆ เหล่านี้ล้วนกลายเป็นอุปสรรคส าคัญ

แห่งการที่ธนาคารหรือสถาบันการเงินที่เป็นโจทก์จะตกลงยินยอมในการปรับโครงสร้างหนี้
ให้แก่จ าเลยซึ่งเป็นลูกหนี้ชั้นต้นและอาจส่งผลท าให้การตกลงประนีประนอมยอมความและ

การพิพากษาตามยอมตามมาตรา ๑๓๘ เกิดขึ้นไม่ได้ เพื่อแก้ไขปัญหาเช่นว่านี้ มีแนวทาง

แก้ไขปัญหาอยู่ ๒ แนวทาง คือ

(๑) ศาลอาจบันทึกเป็นสัญญาประนีประนอมยอมความไว้ และจดรายงาน

กระบวนพิจารณาเกี่ยวกับความตกลงของคู่ความที่ตกลงประนีประนอมยอมความกันได้ไว้

เป็นหลักฐานแต่จดไว้ในรายงานกระบวนพิจารณาด้วยว่า เป็นกรณีที่มูลความแห่งคดีนั้นเป็นการ

ช าระหนี้ซึ่งแบ่งแยกกันมิได้ จึงให้รอการพิพากษาตามยอมไว้ก่อน เมื่อศาลด าเนินการพิจารณา

ส าหรับจ าเลยที่ไม่อาจยอมความได้เสร็จสิ้นแล้ว จะได้มีค าพิพากษาตามยอมและคดีเรื่องนี้

ไปตามรูปคดีต่อไป

(๒) ถ้าโจทก์กับจ าเลยที่ตกลงยอมความกันได้ โดยโจทก์พอใจต่อเงื่อนไขที่จ าเลย

ซึ่งเป็นลูกหนี้ชั้นต้นเสนอบุคคลใด ๆ เข้ามาเป็นผู้ค ้าประกันในศาลตามมาตรา ๒๗๔ กรณีเช่นนี้

คู่ความที่ตกลงกันได้อาจใช้วิธีการตามมาตรา ๒๗๔ ให้มีบุคคลผู้เข้ามาเป็นผู้ค ้าประกันในศาล

โดยท าหนังสือประกันหรือวิธีอื่น ๆ เพื่อเป็นการช าระหนี้ตามค าพิพากษาตามยอมนั้น

แล้วโจทก์ถอนฟ้องจ าเลยอื่นนั้นเสีย ก็เป็นอีกแนวทางหนึ่งที่พอจะแก้ปัญหาได้เช่นกัน

ค าพิพากษาศาลฎีกาที่ ๔๕๕๔/๒๕๓๖ โจทก์ยื่นค าร้องขอคุ้มครองชั่วคราวก่อน

พิพากษาและยื่นค าขอในเหตุฉุกเฉินเมื่อวันที่ ๑๐ ตุลาคม ๒๕๓๑ ศาลชั้นต้นมิได้ท าการไต่สวน

ค าร้องทั้งสองฉบับของโจทก์ในวันดังกล่าว แต่มีค าสั่งให้ส่งส าเนาค าร้องทั้งสองฉบับให้แก่

จ าเลยทั้งสี่ และนัดไต่สวนค าร้องในวันที่ ๑๘ ตุลาคม ๒๕๓๑ การที่ศาลชั้นต้นให้นัดไต่สวน

ค าร้องของโจทก์หลังวันยื่นค าร้องถึง ๘ วัน จึงมิใช่เป็นการพิจารณาเป็นการด่วนตาม ป.วิ.พ.

มาตรา ๒๖๗ ถือว่าศาลชั้นต้นด าเนินการไต่สวนค าร้องของโจทก์อย่างวิธีธรรมดา ดังนี้ เมื่อศาลอุทธรณ์