Page 395 - คู่มือตุลาการ เล่มที่ 1 วิ.แพ่ง มีสารบัญ ebook

คู่มือปฏิบัติราชการของตุลาการ ส่วนวิธีพิจารณาความแพ่ง ๓๖๗

๓. การคืนค่าขึ้นศาลเป็นกรณีพิเศษควรกระท าต่อเมื่อคู่ความขอและต้องปรากฏ

ในค าแถลงหรือในรายงานกระบวนพิจารณา ทางปฏิบัติของศาลแพ่ง การคืนค่าขึ้นศาลเป็นกรณีพิเศษ

หากยังไม่มีการสืบพยาน ให้คืนเจ็ดในแปดส่วน หากสืบพยานไปบ้างแล้ว ให้คืนสามในสี่ส่วน

หากจะคืนค่าขึ้นศาลแตกต่างไปจากหลักเกณฑ์เช่นว่านี้ต้องปรึกษารองอธิบดีฯ หรืออธิบดีฯก่อน

๔. เขียนที่หน้าส านวนว่าบังคับตามยอม หากไม่ปฏิบัติตามอาจถูกยึดทรัพย์

ถูกจับจ าขัง หรือบังคับคดีตามกฎหมาย ไม่ควรเขียนเพียงว่าบังคับตามยอมเท่านั้น เพราะยังถือ

ไม่ได้ว่าศาลมีค าบังคับแล้วตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๗๒ (ฎีกาที่ ๑๙๓๘/๒๕๒๗)

๕. เมื่อมีการยอมความและพิพากษาตามยอมแล้วจะฟ้องว่ายอมความโดยส าคัญผิด

ไม่ได้ ค าพิพากษาย่อมผูกพันคู่ความ (ฎีกาที่ ๑๓๓๒/๒๔๙๖, ๔๙๓๒/๒๕๔๕)

๖. ทนายความท ายอมความตามอ านาจที่ระบุไว้ในใบแต่งทนายความและ

ศาลพิพากษาตามยอมแล้ว ตัวความอุทธรณ์ว่าทนายความยอมความโดยไม่บอกตัวความก่อน

ยังไม่เป็นฉ้อฉลตาม ป.วิ.พ. มาตรา ๑๓๘(๑) (ฎีกาที่ ๕๙๐/๒๕๐๑) และแม้ทนายจ าเลยจะท าสัญญา
ประนีประนอมยอมความโดยฝ่าฝืนต่อความประสงค์ของจ าเลยและไม่แจ้งให้จ าเลยทราบก็ไม่เป็นเหตุ

ที่จ าเลยจะยกขึ้นอ้าง เพื่อขอให้เพิกถอนกระบวนพิจารณาของศาลชั้นต้นดังกล่าวและขอให้

พิจารณาคดีใหม่ได้ (ฎีกาที่๗๙๐๐/๒๕๔๗)

๗. ศาลพิพากษาตามยอมแล้ว จ าเลยอุทธรณ์ว่าทนายจ าเลยร่วมกับโจทก์ฉ้อฉล

จ าเลย จ าเลยมีสิทธิอุทธรณ์ได้ ตาม ป.วิ.พ. มาตรา ๑๓๘ (๑), ๒๒๕ (ฎีกาที่๑๑๕๐/๒๕๑๙)

การที่จ าเลยท าสัญญาประนีประนอมยอมความที่ศาลเพราะถูกโจทก์หลอกว่าเป็นการท าเรื่อง

ถอนฟ้อง โดยโจทก์จะเอาเงินจากจ าเลยเพียง ๑๔๐,๐๐๐ บาท แต่ความจริงเป็นการท าสัญญา

ประนีประนอมยอมความว่าจ าเลยช าระหนี้ให้โจทก์เป็นเงินกว่า ๒๗๐,๐๐๐ บาท เป็นการท า

สัญญาประนีประนอมยอมความเพราะถูกโจทก์ฉ้อฉล จ าเลยอุทธรณ์ขอให้ศาลเพิกถอนได้

(ฎีกาที่ ๔๔๓๔/๒๕๓๒)

๘. ค าพิพากษาตามยอมให้จ าเลยออกจากที่ดินของโจทก์ ย่อมใช้บังคับถึง

บริวารด้วย (ฎีกาที่ ๗๗๖/๒๕๐๘)

๙. เจ้าหนี้จ านองยอมความกับลูกหนี้ เมื่อมีการบังคับคดีขายทอดตลาดทรัพย์

จ านองได้เงินไม่พอช าระหนี้ เจ้าหนี้อื่นไม่มีสิทธิขอเฉลี่ยหนี้ (ฎีกาที่ ๑๒๔๒/๒๕๐๘)

๑๐. พินัยกรรมของจ าเลยไม่มีผลลบล้างสัญญาประนีประนอมยอมความ

ที่โจทก์จ าเลยได้ท าไว้ก่อนจ าเลยถึงแก่กรรม (ฎีกาที่ ๑๒๑๐/๒๕๑๐)