Page 2 - ชุดการสอนประวัติศาสตร์ม.1

หน่วยการเรียนรู้ที่1 สมัยก่อนประวัติศาสตร์ในดินแดนไทย

การตั้งถิ่นฐาน หมายถึง การที่กลุ่มชนเข้ามาอยู่อาศัยและมีกิจกรรมทางเศรษฐกิจและ สังคม

ร่วมกันในบริเวณหนึ่งจนเกิดเป็นชุมชนขึ้น

จากหลักฐานทางโบราณคดีทําให้สันนิษฐานได้ว่า มนุษย์ในยุคหินเก่าและยุคหินกลาง มักอยู่ตามถ ํา

หรือเพิ่งผาบนที่สูง อาจอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม เมื่อบริเวณนั นขาดแคลนอาหารก็จะอพยพ ไปที่อื่น จึงนับเป็นการ
ตั งถิ่นฐานชั่วคราว

หลังจากยุคหินใหม่เป็นต้นมา มนุษย์รู้จักเพาะปลูกและเลี ยงสัตว์จึงเคลื่อนย้ายลงมาหา ทําเลที่

เหมาะสมแก่การทําการเกษตร เช่น ที่ราบเชิงเขา ที่ราบลุ่มแม่น ํา ที่ราบชายฝั่งทะเล มีการ สร้างบ้านเรือน

และสร้างสิ่งที่ใช้ประโยชน์ร่วมกันในชุมชน เช่น บ่อน ํา สถานที่ประกอบพิธีกรรม นับเป็นการตั งถิ่นฐานแบบ
ถาวร

1) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ในดินแดนไทย

ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตั้งถิ่นฐานและการดํารงชีวิตมนุษย์ในดินแดนไทย อาจแบ่งได้ เป็น 2

ประเภท คือ ปัจจัยทางกายภาพและปัจจัยทางสังคม

1.1 ปัจจัยทางกายภาพ

ปัจจัยทางกายภาพ หมายถึง ลักษณะและการเปลี่ยนแปลงของธรรมชาติที่แวดล้อม ตัวมนุษย์

ได้แก่

1. ทําเลที่ตั้ง ดินแดนประเทศไทยตั ง อยู่กลางผืน

แผ่นดินใหญ่ของภูมิภาคเอเชียตะวัน ออกเฉียงใต้ โดยพื นที่
ตอนบนอยู่ในเขตแผ่นดิน ใหญ่ พื นที่ตอนล่างเป็นคาบสมุทร

มีฝั่งทะเล 2 ด้าน คือ ด้านทะเลอันดามันกับ อ่าวไทย

นอกจาก นี ยังตั งอยู่กึ่งกลางอารยธรรมโบราณ ที่สําคัญ
คือ อารยธรรมอินเดียกับอารยธรรมจีน และ ตั งอยู่ใน

เส้นทางการค้าระหว่างโลกตะวันตก เช่น อินเดีย อาหรับ
เปอร์เซีย ยุโรป กับโลก ตะวันออก เช่น จีน เกาหลี ญี่ปุ่น

จึงส่งผลให้ ดินแดนนี เป็นชุมทางการค้าและมีบทบาท

เป็นพ่อค้าคนกลางในสมัยโบราณ

แผนที่แสดงลักษณะภูมิประเทศของประเทศไทย