Page 19 - Annal Report Ed-CMU 2019
P. 19
16 16
รองศาสตราจารย์ ดร.พัชรี วรกิจพูนผล อาจารย์กาญจณีย์ สุมัชยา ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เนตรทอง นามพรม
รองศาสตราจารย์ ดร.จุฑามาศ โชติบาง กลุ่มวิชาการพยาบาลกุมารเวชศาสตร์ คณะพยาบาลศาสตร์
ละอ่อนในอ้อมกอดที่ไม่แหว่งของ
พ่ออุ้ย-แม่อุ้ย:ครอบครัวแหว่งกลาง
“อุ้ยอยู่บ้านเลี้ยงหลาน” เป็นคำาพูดที่สะท้อนถึงบทบาทหน้าที่
และลักษณะของครอบครัวในบริบทประเทศไทยในชนบทที่มีมายาวนาน
จากรุ่นสู่รุ่น กล่าวคือขณะที่พ่อแม่ของเด็กต้องไปทำางาน ปู่ย่าตายายหรือ
ผู้สูงอายุต้องเฝ้าบ้านและเลี้ยงดูบุตรหลานที่ยังไม่ไปโรงเรียน คนไทย
เติบโตมากับบริบทการเลี้ยงดูโดยผู้สูงอายุจนคุ้นชิน จนอาจไม่รู้ว่าเป็น
การทึกทักไปเองหรือคิดว่า เป็นหน้าที่หลักที่ผู้สูงอายุทุกคนควรจะต้อง
ทำาและทำาได้ดีอยู่แล้ว แต่ทว่าในมุมมองหรือความรู้สึกของเด็กหรือละ
อ่อนล่ะ ไม่มีใครถามเด็กว่าอยากที่จะได้รับการดูแลจากพ่อแม่หรือปู่ย่า
ตายาย ถ้ามีทางเลือกที่ทุกคนสามารถเลือกได้ตามความต้องการก็น่า
จะดีแต่ในสถานการณ์สังคมอุตสาหกรรมในปัจจุบันที่วัยแรงงานต้อง
โยกย้ายถิ่นเพื่อหาเลี้ยงชีพหรือเพื่อความก้าวหน้าของตนเองและครอบครัว
จึงทำาให้ทางเลือกนั้นลดลง การฝากผู้สูงอายุเลี้ยงดูเฉพาะช่วงนั้นจึง
ยิ่งยืดยาวออกไป ครอบครัวที่ผู้สูงอายุเป็นผู้ดูแลหลักของเด็ก ในขณะ
ที่พ่อแม่ของเด็กไม่ได้อยู่ดูแลจึงถูกเรียกว่า ครอบครัว “แหว่งกลาง”
หรือครอบครัวข้ามรุ่นนั่นเอง
