Page 173 - นครรังสิตของเรา
P. 173

ฝึกอบรมให้อาสาสมัคร ซึ่งไม่ว่าจะเป็นการฝึกใหม่ หรือทบทวน บางส่วนก็เอาเงินไป ผู้น�ำท้องถิ่น  ถือเป็นครั้งแรกที่นิตยสารผู้น�าท้องถิ่นได้มีโอกาสมานั่งพูดคุยกับท่านนายกฯ   ผู้น�ำท้องถิ่น  ในยุคของท่านอดีตนายกฯ  เดชา  เรื่องหนึ่งที่ปฏิเสธไม่ได้ก็คือท่านได้สร้าง มีงบประมาณซ่อมอยู่ล้านหนึ่ง  เราก็ออกสัญญาแบบใหม่  ประมูลไปเลยล้านหนึ่ง
                    ซื้ออุปกรณ์เพิ่มให้กับทางรถ  คืออาสาสมัครเขามีรถ  แต่ว่าอุปกรณ์มาตรฐาน  เขามา อย่างเป็นทางการ  และพอได้พูดคุยหลายเรื่องก็ท�าให้เราอดคิดถึงท่านอดีตนายกฯ  เดชา  ผลงานที่เป็นภาพจ�าให้กับคนรังสิตไว้มากแต่ในขณะที่ยุคของท่าน  โจทย์หลายอย่าง ยังไม่มีพื้นที่ซ่อม ประมูลไว้ก่อน เอาพื้นที่เป็นอะไรเป็นตารางเมตรอะไรไว้ก่อน แบบ

                    ขอรับเงินจากกองทุน  เพื่อที่เขาจะสามารถปฏิบัติงานเรื่องผู้ป่วยฉุกเฉินได้  ทั้งหมดที่ ไม่ได้ ถามอย่างนี้เลยดีกว่าครับ “ลูกไม้ใต้ต้น” แบบท่านมีสไตล์การท�างานที่เหมือนหรือ  เปลี่ยนไป  ทั้งในแง่ของการพัฒนาและการให้บริการ  รวมถึงการแก้ปัญหาที่ซับซ้อน สัญญาเราก็ออกแบบว่าเวลาเราจะซ่อมเราก็เอาหนังสือสั่งไป  ให้คุณไปซ่อมตรงนี้นะ
                    ผมยกมาเป็นแค่ตัวอย่างส่วนหนึ่งเพื่อที่จะชี้ให้เห็นว่า เรื่องบริการสาธารณสุขของเรา แตกต่างไปจากยุคของท่านอดีตนายกฯ เดชาอย่างไรบ้าง                           ขึ้น ตรงนี้ท่านนายกฯ มีความกังวลหรือหนักใจหรือไม่ว่าจะถูกน�าไปเปรียบเทียบ  40 ตารางเมตร สัญญาแจ้งว่าคุณต้องซ่อมให้เสร็จภายใน 15 วัน อย่างนี้ก็ไม่ต้อง
                    ก็เหมือนกับเรื่องอื่นๆ  เราต้องคิดต้องสร้างนวัตกรรมใหม่ๆ  อยู่ตลอดเวลาความที่เรา                                                                                                                                                    ประมูลแล้ว เราก็ท�าหนังสือสั่ง คุณก็ซ่อม ซ่อมเสร็จคุณก็เบิกตังค์ นี่คือตัวอย่างของ

                    เป็นเมืองใหญ่  มีความหลากหลายและซับซ้อนมาก  การจะตอบสนองทุกเรื่องให้ได้ นำยกฯ ธีรวุฒิ  ถ้าพูดถึงสไตล์การท�างานของคุณพ่อผม ก็อย่างที่หลายคนได้เคยสัมผัส      นำยกฯ ธีรวุฒิ  พูดตรงๆ  ผมไม่กดดันเลยนะ  เพราะเราเป็นหนึ่งเดียวกัน  คือจะ วิธีคิดแบบใหม่ของเรา แต่เราก็ต้องท�าให้ถูกต้อง ก็ก�าลังให้อัยการเข้ามาช่วยตรวจให้
                    ครอบคลุม เข้าถึง เราต้องมีความคิดที่ละเอียด ท�างานหนัก และลงไปใส่ใจอยู่ตลอด ท่านก็จะเป็นกันเอง  ปกครองในลักษณะของความเป็นครอบครัว  ความเป็นลูกพี่ลูก        ดีหรือไม่ดี  สุดท้ายแล้วสู้ไม่ได้  หรือท�าดีกว่า  การเปรียบเทียบเป็นของธรรมดา  แต่ เราจะอยู่แบบเดิมไม่ได้  มันไม่ทันกับความต้องการของประชาชน  เราต้องปรับวิธีคิด

                    เวลา”                                                                  น้องกัน  ในเชิงสังคม  เหมือนคนอยู่บ้านเดียวกันเหมือนเราเป็นตัวแทนของบ้านมา           สุดท้ายภาพรวมมันโอเคไหมล่ะ  ผมต้องการแค่ผลสัมฤทธิ์  ใครดีกว่ากันในเรื่องใดเป็น ใหม่ กระบวนการใหม่ ซึ่งกระบวนการเหล่านี้ไม่ใช่แค่ปรับวิธีคิด แต่ต้องปรับทัศนคติ
                                                                                           ดูแลเมืองให้ ตรงนี้มันจะมีความสัมพันธ์กับลักษณะสังคมเมืองรังสิตในอดีต แต่ว่าพอ       เรื่องปกติ อย่างเช่นบอกว่าลูกน้องชอบเพราะว่านายกฯ ใจดี แต่สุดท้ายภาพผลสัมฤทธิ์ ของเจ้าหน้าที่บุคลากรด้วย  เราต้องสร้างความเข้าใจกับเขาว่าคุณคิดแบบนี้นะ  ข้อดี
                                              คิดแบบมหำนคร                                 เมืองมันโต คนมันเยอะขึ้น วิธีการก�ากับดูแลก็ต้องเปลี่ยน วิธีคิดก็ต้องเปลี่ยน การใช้  คืออะไร คือประชาชนต้องได้รับผลสัมฤทธิ์ดีขึ้น เพราะฉะนั้นสุดท้ายผลสัมฤทธิ์ของพี่ อย่างนี้นะ 1 2 3 เราต้องโน้มน้าว ผู้ปฏิบัติ เราก็ต้องไปหาเหตุผล ไปโน้มน้าวเจ้าหน้าที่
                              กับธีรวุฒิ กลิ่นกุสุม จับควำมคิดแบบค�ำต่อค�ำไปกับ            เทคโนโลยีก็ต้องเปลี่ยน นี่คือความเปลี่ยนแปลงที่สัมพันธ์กับสังคมที่เปลี่ยนไป ซึ่งผม   น้องประชาชนจะเป็นค�าตอบ เรื่องนี้ต่างหากที่เป็นเป้าหมายในการท�างานของเรา  บุคลากรของเรา หรือคณะผู้บริหารเรา ว่า เอ๊ะ อย่างนี้ดีกว่ากันไหม ท�าให้ได้ประโยชน์

                                         “นำยกเทศมนตรีนครรังสิต”                           เข้ามาตรงนี้ก็ขับเคลื่อนให้เหมาะกับสภาพสังคมที่เปลี่ยนไป  เราต้องปรับเปลี่ยนให้                                                                              นี่คือวิธีคิดที่ต้องประยุกต์ ซึ่งเราก�าลังเดินไปในแนวทางนี้

                                                                                           รองรับกับโลกาภิวัตน์ที่มันเดินมาให้ทันได้  พูดให้เห็นภาพก็คือในยุคของคุณพ่อเป็นยุค   ผู้น�ำท้องถิ่น  ที่ท่านบอกว่านครรังสิตต้องปรับเปลี่ยนวิธีการรองรับกับโลกาภิวัตน์ซึ่ง
                           เรื่องราวของมนุษย์บนโลกใบนี้ ไม่มีอะไรเป็นกฎตายตัวก็จริงอยู่ ลูกไม้หล่น
                    ไม่ไกลต้น เอาเข้าจริงๆ ก็แค่ความน่าจะเป็นที่ไม่ได้มีอะไรมาการันตีว่าจะต้องเป็น  ที่เตรียมความพร้อมในทุกด้านเพื่อรองรับกับความเป็นเมือง ก็เหมือนกับมีคนสร้างกล่อง  มาพร้อมกับความเจริญ  ให้ทัน  ถึงวันนี้ท่านได้เข้ามาปรับเปลี่ยนกระบวนการที่ว่าไป ผู้น�ำท้องถิ่น  ความเป็นเมืองใหญ่ที่ความเจริญวิ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็วแบบนครรังสิต
                           ธีรวุฒิ กลิ่นกุสุม  นายกเทศมนตรีนครรังสิต ผู้น�าท่านนี้แม้มิได้ผิดแผกแตก  ขึ้นมาไว้ให้ แต่ข้างในยังไม่ได้ใส่รายละเอียดอะไรไว้ ระบบจิ๊กซอว์ในการขับเคลื่อนยัง  ถึงไหนแล้วครับ เล่าให้เราเห็นภาพหน่อยได้ไหมครับ                ท่านนายกฯ ช่วยอธิบายความแตกต่างซึ่งหมายถึงวิธีคิดที่ต้องแตกต่างเมื่อเอาไปเปรียบ

                    กอเฉกเช่นความไม่เที่ยงที่ถูกยกขึ้นมาอ้างถึงก็จริงอยู่  หากแต่ค�าว่า  “ลูกไม้หล่นไม่  ไม่ได้เอาไปใส่ และเผอิญว่าเมืองของเราเปลี่ยนผ่านเข้าสู่สังคมเมืองที่มีความเจริญเข้า                                                            เทียบกับเมืองที่อยู่ในชนบทหรือท้องถิ่นส่วนใหญ่ที่ยังไม่ได้มีความเจริญมากเท่านี้
                    ไกลต้น”  ที่ผู้น�าท่านนี้ถูกมองจากผู้คนภายนอก  ดูเหมือนจะถูกให้ค่าและคาดหวัง  มาอย่างรวดเร็ว  ผมมีหน้าที่เอารายละเอียดไปใส่ในกล่องให้มีความสมบูรณ์  เพราะ   นำยกฯ ธีรวุฒิ ตอนนี้ประมาณสัก 75% ที่โอเคแล้ว กับ 25% ที่ต้องปรับแก้แล้วก็ เราเชื่อว่าบทเรียนจากนครรังสิตน่าจะเป็นองค์ความรู้ชั้นดีให้กับผู้น�าท้องถิ่นท่านอื่นๆ

                    มากกว่าที่ควรจะเป็น  ด้วยเก้าอี้และต�าแหน่งหน้าที่ที่ก้าวขึ้นมารับผิดชอบ  ด้วยผล  ฉะนั้นวิธีการท�างาน กระบวนการการออกแบบการท�างาน หลายเรื่องก็มีความจ�าเป็น  ท�าต่อไป แต่อย่างไรก็ตามกระบวนการมันมีพลวัตมีการเปลี่ยนแปลงตลอด ช่วงนี้เป็น ได้ศึกษา โดยเฉพาะผู้น�าที่อยู่ในเมืองซึ่งมีแนวโน้มที่จะต้องกลายเป็นเมืองที่มีความเจริญ
                    งานที่ไม้ใหญ่  ผู้พ่อได้เคยสร้างชื่อไว้บนเก้าอี้ตัวเดียวกัน  บางที  “ลูกไม้หล่นไม่ไกล  ที่จะต้องมีความแตกต่างไปจากอดีตที่เคยปฏิบัติกันมา  ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่อความเหมาะ  เรื่องของการน�าเครื่องมือมาจับเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพ  เพราะฉะนั้นการประเมินค่อนข้าง แบบเดียวกับที่นครรังสิตก�าลังเผชิญ
                    ต้น” เช่นนี้ ก็มิจ�าเป็นต้องเหมือนคล้ายไปเสียทุกอย่างมิใช่หรือ         สมตามยุคสมัยที่เปลี่ยนไป                                                             ยากว่าอะไรส�าเร็จ  ไม่ส�าเร็จ  แต่เราก็มองว่ากลไกที่เราขับเคลื่อนจะไปตอบสนองกับ

                           คลื่นลูกใหม่ควรมีวิธีคิดเป็นของตัวเอง  กาลเวลาเปลี่ยนสภาพความเป็นเมือง                                                                               องคาพยพของเมืองในอนาคต เราก็ต้องมาคิดแนวทาง  คิดใหม่เปลี่ยนใหม่  เช่น  มีพี่ นำยกฯ  ธีรวุฒิ  การจัดบริการสาธารณสุข  ประชากรเทศบาลนครรังสิตมีเท่าไร  แล้วก็
                    ของเมืองที่เปลี่ยนไป บางทีเจเนอเรชั่นใหม่ที่มาจากพันธุ์ไม้กอเดียวกันก็ไม่จ�าเป็นต้อง                                                                        น้องประชาชนร้องเรียนเรื่องถนนช�ารุด วิธีการเดิมในระบบราชการคือต้องรอ 6 เดือน  จัดบริการไปเพียงเท่านั้น ไม่ได้ เพราะแท้ที่จริงแล้วต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่า ณ ปัจจุบันนี้

                    คิดเหมือนกันไปซะทุกเรื่องไม่ใช่หรอ  และนี่ก็คือเหตุผลที่เราต้องไปนั่งคุยกับผู้น�าจาก                                                                        กว่าจะตั้งงบประมาณได้ กว่าจะเรียกประมูลซ่อมได้ ถนนเดียว 6 เดือนยังไม่ได้ท�าเลย  ประชากรที่มีอยู่ในทะเบียนราษฎรหรือประชากรหลักของเรานะยังไม่เท่าประชากรแฝง
                    ตระกูล “กลิ่นกุสุม” คนล่าสุดท่านนี้กัน                                                                                                                      ตรงนี้จะแก้ไขปัญหาอย่างไร เราก็มานั่งดีไซน์ว่าให้ประมูลไปเลยได้ไหม ปีหนึ่งสมมุติ น้อยกว่าประชากรแฝงเกือบ  2-3  เท่าตัว  ประชากรหลักเรามีแปดหมื่น  ประชากร

              170           นครรังสิตของเรา                                                                                                                                                                                                                                                               นครรังสิตของเรา     171
   168   169   170   171   172   173   174   175   176   177   178