Page 20 - Book จากถานดบ
P. 20
จากถ่านดิบ...
18 สู่มณีที่(พอ)มีค่า
ครูสวัสดี ณ พัทลุง เป็นครูใหญ่โรงเรียนประจำาอำาเภอทุ่งสง
ซึ่งเป็นโรงเรียนระดับมัธยมต้นที่ผมเรียนอยู่
ครูสวัสดีเป็นครูที่มีความรับผิดชอบสูง
รัก และคิดคำานึงถึงอนาคตของลูกศิษย์
ท่านมีเจตนาชัดเจน ต้องการอบรม บ่มเพาะ
เพื่อพัฒนานิสัย วินัย บุคลิกภาพ ให้กับเด็ก
พร้อมๆ ไปกับการเรียนรู้ เพื่อลูกศิษย์ลูกหาของท่าน
จะเติบใหญ่ เป็นร่มไม้ ให้กับสังคมได้ในอนาคต
ท่านมีกุศโลบายแน่วแน่ ที่จะสั่งสอนลูกศิษย์
ซึ่งแน่นอน ในวัยเด็กขณะนั้น ย่อมไม่มีใครชอบ
ท่านเคยบอกกับพวกผมอย่างชัดเจนว่า
“...พวกเธออาจจะเกลียด หรือไม่ชอบครูตอนนี้
ครูเป็นมากกว่า “ผู้สอนหนังสือ”
แต่วันหนึ่ง พวกเธอจะเข้าใจ
แม้วันนั้น ครูอาจจะไม่อยู่ในโลกนี้แล้วก็ตาม...”
ด้วยกระบวนการ “รักศิษย์” เช่นนี้แหละ
ที่คุณครู ได้ช่วยสร้างเสริมนิสัยดีๆ ให้กับผม และเพื่อนๆ
บ่มเพาะลูกศิษย์ลูกหา ให้แกร่งกล้า สามารถออกไปผจญ
และเผชิญกับโลกภายนอกได้
