Page 28 - Book จากถานดบ
P. 28
จากถ่านดิบ...
26 สู่มณีที่(พอ)มีค่า
ในเวลานั้น สำานึกสำาหรับเด็กบ้านนอกอย่างผม รับรู้ว่า
การเป็นหรือไม่เป็นหวัดนั้น เป็น “ลิขิตฟ้า”
หาใช่เรื่องที่ปุถุชนคนเดินดิน จะดูแลกันโดยตัวเองได้ไม่
ดังนั้น การระมัดระวังตัว ไม่ให้เป็นหวัด
จึงเป็นตรรกะ ที่ค้านสามัญสำานึกเด็กบ้านนอกเช่นผม
แต่เมื่อผมใช้ชีวิตในญี่ปุ่นนานเข้า สังเกตและศึกษาการใช้ชีวิต
รวมถึงการดูแลสุขภาพของชาวญี่ปุ่นแล้ว
ผมก็เริ่มเข้าใจความหมายของคำาแนะนำานี้
เริ่มเข้าใจ กระทั่งเชื่อมากขึ้นว่า สุขภาพนั้น หาใช่ “ลิขิตฟ้า”
แต่เป็นสิ่งที่ “คนบันดาล” เองได้มากทีเดียว
ลิขิตฟ้าหรือคนบันดาล
