Page 48 - พระจันทร์ซ่อนหา
P. 48
54 l พ ร ะ จั น ท ร์ ซ่ อ น ห า
แตกต่างกันขนาดนี้”
เมืองแมนฟังแล้วก็รีบพยักหน้ารับโดยไม่อิดออดเพราะเถียงไม่ออก
ก็ในเมื่อเธออยู่ในชุดผ้าถุงยาวกรอมเท้า กับเสื้อแขนยาวลายดอกไม้ฉูดฉาด
ที่มีเสื้อไหมพรมสีตุ่นๆ ราคาถูกทับอีกชั้นหนึ่งเพื่อกันหนาว ขณะที่เขาสวม
กางเกงยีนของดีไซเนอร์จากอิตาลี กับเสื้อยืดสีขาวและมีแจ็กเกตยีนสีเดียว
ยี่ห้อเดียวกับกางเกงคลุมอย่างโก้เก๋
ดูอย่างไรก็ไม่ใช่เพื่อนพ้องพี่น้องกันเลย
และเต็มดวงเชื่อว่าคนที่มีสายตาเฉียบคมอย่างเขนจะต้องสังเกตเห็น
ทั้งยังอาจตั้งข้อสงสัยขึ้นมา
ข้อสงสัยที่เธอไม่รู้จะสรรหาค�าตอบอย่างไรมาอธิบาย
โชคดีที่เพื่อนสนิทยอมซ่อนตัวอยู่ในห้องน�้าแต่โดยดี เต็มดวงเลยรีบ
ก้าวยาวๆ ไปเปิดประตูห้อง เห็นเจ้าของร่างสูง ผิวเข้มแปลกตาในชุดกางเกง
ยีนกับเสื้อเชิ้ตยืนพิงกรอบประตูรอเธออยู่ สีหน้าเขาแฝงรอยครุ่นคิดตอน
มองผ่านหน้าเธอ แล้วกวาดสายตาไปทั่วห้อง และหยุดนิ่งที่กระเป๋าเดินทาง
ใบย่อมที่วางไว้บนเตียงนอน
“นั่นเธอจัดกระเป๋าเสร็จแล้วใช่ไหม ดี เราจะได้ไปกันเลย”
“ไหนคุณบอกว่าจะให้เวลาฉันสองชั่วโมงไง นี่มันเพิ่งผ่านมาชั่วโมง
เดียวเองนะ” เต็มดวงอุทานเสียงหลง และเห็นอีกฝ่ายขมวดคิ้วนิดหนึ่ง ก่อน
ตอบออกมาว่า
“ข้อแรกฉันมีงานด่วนที่ต้องท�า เราเลยต้องกลับไปที่ไร่กันตั้งแต่ตอน
นี้” คนพูดไม่พูดเปล่า แต่กลับก้าวสวบๆ ตรงไปฉวยหูกระเป๋าของเธอติดมือ
ขึ้นมา พร้อมกับเร่งเต็มดวงหน้าตาเฉย “ข้อสอง ในเมื่อเธอกลายเป็นคนงาน
ในไร่ของเราแล้ว ก็ควรรู้ว่าที่นี่เราปกครองกันแบบพี่กับน้อง ดังนั้นเธอต้อง
เรียกฉันกับคนอื่นๆ ว่าพี่เข้าใจไหม”
“พี่หรือจ๊ะ”
“ใช่ พี่เขน พี่ภา พี่ต้า...” เขาเอ่ยชื่อเพื่อนๆ ตามออกมาอีก ขณะที่
