Page 50 - พระจันทร์ซ่อนหา
P. 50
56 l พ ร ะ จั น ท ร์ ซ่ อ น ห า
สุมทุมพุ่มไม้ที่ปลูกไว้ ตรงไปยังตัวบ้านหลังใหญ่สองชั้นครึ่งหินครึ่งไม้ที่ปลูก
แบบสวิสชาเลต์ ซึ่งเป็นสถานที่ที่เธอเข้ามาสัมภาษณ์งานในเช้านี้
แต่ตอนนี้ตัวบ้านค่อนข้างมืด คงเพราะเข้าหน้าหนาวท�าให้พระอาทิตย์
ตกดินเร็วกว่าที่ควร และคนในบ้านคงออกไปท�าธุระกันหมด เลยเปิดไฟไว้
แค่บางดวงเท่านั้น
พวกเขาไปไหนและมีใครอยู่ในนั้นบ้าง
นึกสงสัยจนชะลอฝีเท้าลง กว่าจะรู้สึกตัวก็พบว่าเขนทิ้งห่างเธอไปไกล
ลิบ จนต้องเดินแกมวิ่งถึงจะไล่ตามฝ่ายนั้นทันตอนเลี้ยวมุมบ้าน เลยเกือบ
ชนแผ่นหลังกว้างเข้าอย่างจัง
ชายหนุ่มหันมาขมวดคิ้วใส่ พร้อมถามเสียงห้วนว่า
“มัวท�าอะไรอยู่ ท�าไมถึงเดินช้านัก”
“ฉัน...” จะบอกได้อย่างไร ว่าเธอมัวแต่ ‘ส่อง’ เข้าไปในบ้านของ
เจ้าของไร่อยู่ “ก็ฉันขาสั้นกว่าคุณ...เอ๊ย พี่เขนตั้งเยอะ ก็ต้องเดินช้ากว่าเป็น
ธรรมดา”
พูดจบก็เห็นสายตาคมของอีกฝ่ายกวาดมองลงมาที่ท่อนขาของเธอ
อย่างรวดเร็ว ก่อนเมินหน้าไปทางอื่น พร้อมบอกเสียงอ่อนลงกว่าเดิมว่า
“ฉันจะเดินให้ช้าลง เธอก็เดินให้เร็วขึ้นก็แล้วกัน”
“จ้ะ” รับค�าแล้วก็อดถามต่อไม่ได้ เมื่อเห็นชายหนุ่มพาเธอเดินห่าง
จากตัวบ้านหลังใหญ่ไปทุกที “แล้วนี่พี่เขนจะพาฉันไปไหนจ๊ะ”
“เรือนพักคนงาน” เขาบอกก่อนพยักหน้าไปทางซ้ายมือ ที่เห็นเป็น
โรงเรือนโปร่งตาลักษณะคล้ายโรงอาหารที่จุคนได้ราวร้อยคนเห็นจะได้ “ส่วน
นั่นเป็นโรงครัวกับโรงอาหาร ที่เธอต้องมาท�างานตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป”
เต็มดวงมองตามแล้วกลืนน�้าลายลงคอเอื๊อกใหญ่
“เอ่อ...แล้วที่นี่มีคนงานกี่คนจ๊ะ”
“เฉพาะคนงานในไร่ก็ร่วมเก้าสิบกว่าคนแล้ว ถ้ารวมคนอื่นๆ เข้าไป
ด้วยก็คงเกือบร้อย”
