Page 55 - พระจันทร์ซ่อนหา
P. 55
อุ ม า ริ ก า ร์ l 61
“มีหมู่บ้านให้พวกเขาอยู่ทางหลังเขาด้านโน้น”
“แล้วไม่มีใครอยู่ข้างนอกไร่เลยหรือจ๊ะ”
“ไม่มี”
เป็นอีกครั้งที่ฝ่ายนั้นตอบสั้นเสียจนหญิงสาวได้แต่ยืนนิ่งเพราะท�า
อะไรไม่ถูก ขณะที่ชายหนุ่มวางกระเป๋าเสื้อผ้าใบย่อมลงบนชั้นวางของ แล้ว
ท�าท่าจะก้าวออกไป แต่ดูเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เพราะเขาหัน
มาบอกเธอด้วยน�้าเสียงที่เกือบจะอ่อนลงว่า
“เดี๋ยวฉันจะให้คนงานเอาหมอน ผ้าห่ม และผ้าปูที่นอนมาให้ ถ้าเธอ
คิดว่ายังขาดเหลืออะไรก็บอก ฉันจะให้คนไปหามาให้ ส่วนอาหารเย็นของ
เธอวันนี้ อยากกินอะไรก็ไปท�าที่โรงครัว เสร็จแล้วก็ลองส�ารวจดูด้วยว่าเธอ
อยากได้อะไรเพิ่ม พรุ่งนี้จะได้ไปซื้อกัน”
เต็มดวงพยักหน้า ทั้งยังเริ่มรู้สึกหิวขึ้นมาตงิดๆ นึกได้ว่าตั้งแต่กิน
มื้อเช้าที่ตลาดสดข้างโรงแรมกับเมืองแมนแล้วยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย
หญิงสาวจึงพยักหน้ารับอย่างกระตือรือร้น
แต่ชั่งใจระหว่างรีบไปอาบน�้ากับเข้าครัวหุงหาอาหารกิน
แล้วก็ตัดสินใจท�าอย่างแรกก่อน เพราะอากาศบนดอยในช่วงต้นฤดู
หนาวแบบนี้ค่อนข้างเย็นจัด และเธอไม่คิดว่าในห้องน�้าคนงานจะมีน�้าอุ่นให้
หรอก เลยได้หวังว่าจะมีข้าวสวยเหลือไว้ให้เธอสักจาน ปลากระป๋องสัก
กระป๋อง เพราะไม่อย่างนั้นคนคงรู้กันทั่วถึงฝีมือท�ากับข้าวที่แท้จริงของเธอ
ตั้งแต่คืนแรก
คิดได้ถึงตรงนี้ก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าคนที่พามายังคงยืนปักหลักนิ่งอยู่
มิหน�าซ�้าเขายังปิดประตูห้องพักของเธอลงเสียอีก เต็มดวงเลยมองอีกฝ่าย
อย่างไม่เข้าใจแกมระแวง พร้อมกับปลอบใจตัวเองว่าเธอไม่ได้มีหุ่นปลุกใจ
เสือป่า ที่จะท�าให้ผู้ชายคนไหนนึกกลัดมันขึ้นมาได้หรอก ต่อให้ผู้ชายคนนั้น
จะหน้าตารกครึ้มละม้ายคล้ายไอ้โหดโรคจิตอย่างเขนก็ตาม
หญิงสาวเลยฝืนท�าไม่รู้ไม่ชี้ แล้วจ้องหน้าอีกฝ่ายพร้อมกลั้นใจถาม
