Page 60 - พระจันทร์ซ่อนหา
P. 60
66 l พ ร ะ จั น ท ร์ ซ่ อ น ห า
“หนูดิน ตื่นได้แล้ว!”
ใช่แล้ว หนูดิน! ชื่อใหม่ของเธอนั่นเอง
เต็มดวงสะดุ้งพรวดขึ้น ท�าให้หน้าผากของเธอโขกเข้าอย่างจังกับ
หน้าผากของเขนที่นั่งยองๆ แล้วชะโงกเข้ามา ฝ่ายนั้นผงะไป เขาเม้มปากแน่น
พร้อมคล�าหน้าผากป้อย พลางมองเธอด้วยสายตาขุ่นเขียว ขณะที่หญิงสาว
ก็มองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อเช่นกัน
“พี่เขน! นี่พี่เข้ามาในห้องฉันได้ยังไง”
เธอถามพร้อมมองปราดไปที่ประตูห้อง แล้วก็ต้องผ่อนลมหายใจ
อย่างโล่งอก เมื่อพบว่ามันไม่ได้มีสภาพเดียวกับประตูห้องน�้าในช่วงหัวค�่า
ที่ผ่านมา
“ก็ปีนหน้าต่างเข้ามาน่ะสิ” ชายหนุ่มตอบสะบัดเสียงคล้ายร�าคาญ
“พี่เข้ามาท�าไม” เธอกระชับผ้าห่มพันรอบตัวแน่น มองเขาอย่างไม่
ไว้ใจ
ฝ่ายนั้นคงจะอ่านสายตาของเธอออก เพราะเขามองจ้องกลับมาด้วย
สายตาเย้ยหยัน และเค้นเสียงตอบออกมาว่า
“ฉันไม่ได้อยากเข้ามานักหรอก แต่เพราะใครๆ ก็ปลุกเธอไม่ส�าเร็จ
พวกเขาเลยไปตามฉันมา โทษฐานที่เป็นคนอุตริรับเธอเข้าท�างาน”
ประโยคหลังสุดคนพูดพึมพ�าเบาๆ ขณะที่เต็มดวงเพิ่งนึกออกว่าเธอ
ต้องตื่นตั้งแต่ตีสี่เพื่อเข้าไปจ่ายตลาดที่ในอ�าเภอนั่นเอง
หญิงสาวเลยฉีกยิ้มกร่อยๆ อย่างเอาใจให้อีกฝ่าย พร้อมบอกเขาด้วย
น�้าเสียงอ่อนลงว่า
“ขอโทษจ้ะ พอดีฉันเป็นคนขี้เซานิดหน่อย”
“ลองคนตั้งสามคนมาตบประตูเรียกจนมือเขาแทบหัก แล้วเธอยังไม่
ตื่น ไม่เรียกว่านิดหน่อยแล้วละ พรุ่งนี้ฉันจะไปหานาฬิกาปลุกมาให้”
“ฉันมีแล้ว” เธอบอกพร้อมชูโทรศัพท์มือถือที่ซุกไว้ใต้หมอนขึ้น
ฝ่ายนั้นมองแล้วส่ายหน้า
