Page 65 - พระจันทร์ซ่อนหา
P. 65
อุ ม า ริ ก า ร์ l 71
“นี่ แค่ค่าหอม ค่ากระเทียมแค่นี้ ร้อยเดียวก็พอ ให้มาท�าไมตั้งพัน
บ้าหรือเปล่า”
ฟังแล้วก็ได้แต่เจ็บใจ จะอ้าปากเถียงก็ไม่ทัน เพราะพอฝ่ายนั้นพูด
จบก็เดินฉับๆ จากไปทันที เหลือแต่สมเดชที่ยืนมองมาด้วยสายตาเห็นใจ
และพูดเสียงอ่อนโยนเหมือนจะปลอบเต็มดวง
“งั้นพวกเราก็รีบไปเถอะค่ะพี่หนูดิน ขืนชักช้าหม่อมแม่มะนาวท่านได้
กริ้วเอาอีก”
ฟังแล้วก็อดหัวเราะในส�าบัดส�านวนของอีกฝ่ายไม่ได้ เลยรู้สึกสบายใจ
ขึ้นมาบ้าง จึงบอกอีกฝ่ายไปว่า
“แต่พี่แกงแคไม่เป็น เดซี่ต้องช่วยพี่นะ”
“สบายมากค่ะ เดี๋ยวสวยจัดการเอง มาค่ะตามสวยมาเลย”
แล้วคนพูดก็เดินน�าหน้าฉับๆ เข้าไปในตลาดอย่างคุ้นเคย พร้อมกับ
หันมาฉุดไม้ฉุดมือเป็นพักๆ เมื่อเห็นหญิงสาวหยุดยืนดูสินค้าที่เป็นพืชผัก
ผลไม้พื้นเมืองอย่างตื่นตาตื่นใจ ฝ่ายนั้นพาเธอไปซื้อเนื้อสัตว์ที่เขียงหมู แผง
ไก่ และแม่ค้าปลาเจ้าประจ�า จากนั้นก็พาเต็มดวงไปสั่งผัก ผลไม้ จากร้าน
ที่ซื้อหากันมานานปี ทั้งยังไม่ลืมชี้ร้านแก๊สกับข้าวสารที่สั่งให้ส่งไปที่ไร่
ทุกครึ่งเดือนให้ดู
ทว่าหญิงสาวดูบ้าง ไม่ได้ดูบ้าง เพราะมัวแต่ก้มหน้าก้มตาอ่านโพย
ผ่านมือถือในมือว่ายังขาดเหลืออะไรอีกบ้าง เลยต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อต้นแขน
ข้างหนึ่งโดนใครบางคนกระชากสุดแรง พอเงยหน้าขึ้นก็พบว่าเกือบโดนรถ
มอเตอร์ไซค์คันหนึ่งเฉี่ยวเข้าเสียแล้ว แต่ยังไม่ทันได้เปล่งเสียงอุทานออก
มาก็ได้ยินเสียงคุ้นหูตะเบ็งเอ็ดอย่างไม่คิดจะถนอมน�้าใจดังขึ้นเสียก่อน
“มัวแต่ก้มหน้าก้มตาท�าอะไรฮึ ท�าไมเดินไม่มองทาง เกือบจะโดนรถ
ชนแล้วเห็นไหม”
“ฉัน เอ่อ...”
ตอบไม่ถูก เพราะทั้งตกใจและกลัว...ไม่ได้กลัวรถชน แต่กลัวสีหน้า
