Page 66 - พระจันทร์ซ่อนหา
P. 66
72 l พ ร ะ จั น ท ร์ ซ่ อ น ห า
สุดโหดกับแววตาอ�ามหิตของอีกฝ่าย
“ฉันอะไร แล้วนั่นท�าอะไร” ดวงตาคมเลื่อนปราดไปที่โทรศัพท์มือถือ
ในมือ ท�าให้หญิงสาวสัมผัสได้ถึงรังสีอ�ามหิตที่แผ่ซ่านออกมาจนรู้สึกได้ “นี่
เธอเดินแชตไป จ่ายตลาดไปงั้นหรือ”
“ฉัน...เอ่อ...”
เต็มดวงไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไร ว่าไม่ได้แชต แต่การจะบอกความจริง
ออกไปว่าเธอก�าลังตรวจสอบรายการกับข้าวกับปลาที่ต้องซื้อไปประกอบ
อาหารเช้ากับเที่ยงนี้ตามที่เพื่อนสนิทส่งมาให้ก็เป็นไปไม่ได้เช่นกัน
“เอามานี่” เขนสั่ง ทั้งยังแบมือตรงหน้าเธออย่างไม่ยอมอ่อนข้อให้
“พี่เขนจะเอามือถือฉันไปท�าไม”
เธอถามเสียงดังอย่างไม่พอใจ เหลียวหาสมเดชเป็นตัวช่วย แต่ฝ่าย
นั้นรู้หลบเป็นปีกรู้หลีกเป็นหาง ไม่รู้ว่าเผ่นหายไปไหนแล้ว
“กฎของไร่อมรมัทนาห้ามคนงานในไร่ใช้มือถือคุยเล่นเวลาท�างาน”
“แต่ฉันเป็นแม่ครัว ไม่ใช่คนงานในไร่” เธอดึงดันเถียง ท�าให้อีกฝ่าย
ถลึงตาใส่อย่างเหลืออด
“แต่เธอรับเงินเดือนจากฉัน ถือว่าเป็นคนของฉัน ได้ยินแล้วก็เอา
มือถือมานี่” แล้วตาคู่นั้นก็หรี่ลงมองเธออย่างคุกคาม เมื่อเห็นหญิงสาวไขว้
แขนไปไว้ด้านหลังอย่างเจตนาต่อต้านค�าสั่งอีกฝ่ายเต็มที่ “จะส่งให้ฉันเอง
ดีๆ หรือจะให้ฉันแย่งเอามาเอง”
เต็มดวงแทบไม่ต้องคิดค�าตอบเลย เธอไม่ยอมให้มือถือกับอีกฝ่าย
แน่ๆ เลยเอี้ยวตัวหลบ เห็นเขนตาลุกวาวขึ้นอย่างคนที่ไม่เคยมีใครกล้าขัด
ค�าสั่ง เลยถอยห่างออกไปอีกสองก้าว แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
ปลีน่องด้านหลังของหญิงสาวได้ชนเข้ากับกะละมังปลาของแม่ค้าขาย
ปลาอย่างจัง น�้าเย็นๆ ในกะละมังซึมผ่านกางเกงยีนเข้ามาอย่างรวดเร็ว ขณะ
ที่แรงสะเทือนที่เกิดขึ้นคงท�าให้ปลาเป็นๆ พวกนั้นตกใจขึ้นมา พวกมันพา
กันกระโดดดีดดิ้นหลุดออกมานอกกะละมัง จนน�้ากระจายพร้อมกับความ
