Page 56 - พระจันทร์ซ่อนหา
P. 56
62 l พ ร ะ จั น ท ร์ ซ่ อ น ห า
ออกไปว่า
“แล้วมีอะไรอีกไหมจ๊ะ”
“มี...” เขาเงียบไปอึดใจหนึ่งคล้ายเรียบเรียงค�าพูด ก่อนตอบออกมา
ว่า “เธอมาท�างานที่นี่ในฐานะแม่ครัว ดังนั้นเธอจะต้องไม่ไปป้วนเปี้ยนที่ใน
ไร่ หรือที่บนตัวบ้านใหญ่ ถ้าฉันหรือน้องขวัญ นายภา นายต้าไม่ได้สั่ง”
“ได้จ้ะ”
รับปากพร้อมค่อนขอดอีกฝ่ายในใจ เขาไม่รู้เลยหรือว่าในโลกนี้มีคน
ประเภทที่เรียกว่า ‘ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ’ อยู่ด้วย แน่นอนว่าเธอเองก็เป็น
หนึ่งในนั้น
พอเห็นเธอรับค�ามั่นเหมาะ ชายหนุ่มก็เดินออกไป พร้อมกับปิดประตู
ห้องไว้ให้เธอตามเดิม
หญิงสาวเลยผ่อนลมหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้อยู่ตามล�าพังอีก
ครั้ง พร้อมกับสังเกตเห็นว่าบรรยากาศรอบตัวเริ่มขมุกขมัวลงทุกขณะ ลม
หนาวที่พัดผ่านหน้าต่างทางด้านหลังห้องก็หอบความเย็นยะเยือกเข้ามาหา
เธอเลยตัดสินใจอาบน�้าก่อนเป็นล�าดับแรก พอไปถึงห้องน�้าก็นึกขอบใจ
เมืองแมนทันที เพราะฝ่ายนั้นยืนกรานว่าเพื่อให้สมฐานะลูกจ้างในไร่แล้ว
เธอควรพกขันติดตัวมาด้วย
ในตอนแรกเต็มดวงออกจะประดักประเดิดอยู่บ้างเพราะเคยชินแต่
กับการอาบน�้าฝักบัวเท่านั้น มิหน�าซ�้าขันที่หาซื้อมาก็เป็นขันอะลูมิเนียมที่พอ
ลื่นหลุดมือเพราะฤทธิ์สบู่ก็ร่วงลงไปนอนก้นถังใส่น�้าที่หล่อจากปูนซีเมนต์
ทันที
ฟองโฟมที่ฟอกหน้าท�าให้เต็มดวงแสบตาแทบลืมไม่ขึ้นตอนก้มๆ
เงยๆ ควานหาขันใบนั้น และพบว่าเธอคว้าไปถูกอะไรบางอย่าง
มันโบกสะบัดไปมาและเรียบลื่นจนไม่น่าจะเป็นอื่นใดไปได้นอกจาก...
งู!
กรี๊ด!
