Page 58 - พระจันทร์ซ่อนหา
P. 58
64 l พ ร ะ จั น ท ร์ ซ่ อ น ห า
ล�าพัง แต่ที่หน้าห้องน�้าแคบๆ นั้นมีคนงานทั้งชายและหญิงมุงดูกันจน
แน่นขนัด เต็มดวงเลยได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อท�าอะไรไม่ถูก
นึกออกแค่เพียงว่าท�าไมช่างโชคร้ายได้ถึงเพียงนี้
เขนคงเข้าใจความรู้สึกของเธอดีจึงเอ่ยปากเชิงไล่เสียงเฉียบขาดว่า
“ไม่มีอะไรแล้ว ไปกันได้แล้ว แค่สายยางเส้นเดียวเท่านั้น เห็นไหม”
ค�าสั่งของเขาเหมือนประกาศิต เพราะท�าให้ไทยมุงกลุ่มโตสลายหาย
ไปในพริบตา ขณะที่หญิงสาวนึกอยากมีฤทธิ์แทรกพื้นธรณีได้เพื่อจะหนีไป
ให้ไกลจากที่นี่ แต่เมื่อท�าไม่ได้ เต็มดวงก็ได้แต่พึมพ�าซ�้าไปซ�้ามาอย่างไม่รู้
จะพูดอะไรดี
“สายยางเองหรือ ฉันนึกว่างูเสียอีก”
รู้สึกว่าคนตรงหน้าจะเงียบไปอึดใจหนึ่ง ก่อนปริปากออกมาด้วย
น�้าเสียงขรึมกว่าเดิม
“ใช่ สายยาง แต่มันคงแช่น�้ามานานแล้ว ตะไคร่เลยจับจนลื่นไปหมด
เธอเลยตกใจ”
พูดจบชายหนุ่มก็สะบัดสายยางอ่อนที่มีเมือกลื่นของตะไคร่เคลือบ
อยู่ตลอดความยาวเกือบเมตรในมือไปมาราวกับจะยืนยันค�าพูด
ใครบางคนคงเอามันมาต่อที่หัวก๊อกเพื่อใช้ท�าอะไรสักอย่าง แล้วเผลอ
ท�าร่วงลงก้นถังน�้า และไม่คิดจะงมขึ้นมา แต่คนงานที่เข้ามาอาบน�้าในห้อง
นี้คงเห็นมันจนชินแล้ว จึงไม่ได้รู้สึกอะไร ทว่าหญิงสาวไม่รู้เรื่องนี้ เลยส�าคัญ
ผิดคิดว่ามันเป็นงูเข้าเต็มเปา
“ทีหน้าทีหลังก็ดูให้ดีด้วย เพราะฉันไม่อยากจะพังประตูห้องน�้าเข้ามา
ช่วยเธอบ่อยๆ และเธอเองก็คงไม่อยากเป็นนางเปลือยให้คนทั้งไร่เห็นหรอก
ใช่ไหม”
เขาบอกแล้วหันหลังก้าวสวบๆ ออกไปจากห้องน�้าโดยที่ไม่มองหน้า
เธอแม้แต่นิดเดียว มิหน�าซ�้ายังปิดประตูห้องน�้าที่บัดนี้ห้อยร่องแร่งและ
บานพับแทบฉีกออกจากกรอบประตูเข้าให้อย่างเรียบร้อย
