Page 287 - โครงการ1-10 ป๋อม
P. 287
276
2. การตั้งทีมงานเพื่อแก้ไขปัญหา
3. การโอนย้ายงาน การท างานแบบข้ามสายงาน
4. การเปิดรับข้อเสนอแนะ การส ารวจความคิดเห็นจากผู้เกี่ยวข้อง
5. การออกเสียงข้างมาก
6. ความขัดแย้งเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่สามารถใช้ความขัดแย้งเป็นเครื่องมือ "สร้างโอกาส"
ในการพัฒนาและปรับปรุงองค์การได้
7. ใช้ทักษะที่ส าคัญอย่างหนึ่งในการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง คือ ทักษะในการฟัง
8. เปิดใจยอมรับฟังปัญหาด้วย "ความเข้าใจ" ช่วยกันโจมตีปัญหามากกว่าโจมตีบุคคล
9. มองหาค าตอบที่ทุกคนได้ในสิ่งที่ต้องการ (Think Win-Vin)
10.8 การบริหารความขัดแย้งอย่างสร้างสรรค์
โจนส์ (Jones) ได้อธิบายความสัมพันธ์ระหว่างความขัดแย้งกับประสิทธิผล (Effectiveness)
ขององค์การ เป็นกราฟรูประฆังคว่ า ซึ่งสรุปสั้น ๆ ได้ว่า เริ่มต้นเมื่อความขัดแย้งค่อย ๆ สูงขึ้น
ประสิทธิผลขององค์การก็จะค่อย ๆ สูงขึ้น เพราะคนจะแข่งขันกันท างาน ผลงานก็จะออกมาดี แต่พอ
ถึงจุดสูงสุดที่ความขัดแย้งนั้นมากเกินที่สมาชิกในองค์การจะรับได้แล้ว ผลลัพธ์ที่ได้จะเกิดตรงกันข้าม
ทันที นั่นคือ ยิ่งความขัดแย้งเพิ่มสูงขึ้นเท่าไร ประสิทธิผลขององค์การก็จะยิ่งลดลง ๆ และลดลงอย่าง
รวดเร็ว
จากหลักการของนักวิชาการได้ให้แนวทางการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งไว้ 5 แนวทางดังต่อไปนี้
วิธีที่ 1 การหลีกเลี่ยง (Avoidance) ใช้เมื่อความขัดแย้งไม่มาก เส็กน้อย ๆ ปัญหาไม่ส าคัญ ซึ่ง
ท าได้โดยยอม ๆ กันไปเรื่องจะได้จบ ข้อดีคือ ฝึกฝนให้ใจกว้าง
วิธีที่ 2 การประนีประนอม (Compromise) ใช้เมื่อเกิดการเผชิญหน้ากัน ซึ่งท าได้โดย เริ่มนับ
หนึ่งให้ถึงร้อย รอให้สถานการณ์เย็นก่อน แล้วค่อยมาเจรจา ด้วยเหตุและผล ข้อมูลจริง ไม่ใช้อารมณ์
ความรู้สึกข้อดีคือ ได้ฝึกฝนให้ใจกว้างและใจเย็น
