Page 27 - book1
P. 27
- 22 -
บทที่ 13
มาถึงเมื่อ มีคน ที่เรารัก ที่ทึกทัก วารัก ไมเหือดหาย
แตพอได พิสูจนวา รักมลาย ตองฟูมฟาย รองไห ไดทุกวัน
มาถึงบทนี้พูดง่ายแต่อธิบายยากนะ สําหรับเรื่องความรัก ซึ่งมีหลาย
ประเภทที่จะสรรหามาเป็นนิยามว่า “ก่อนรักไม่ต้องการเหตุผล แต่พอจะเลิกรัก
เหตุผลต้องมาก่อน” บอกแล้วว่าอธิบายยาก สรุปแบบนี้ก็แล้วกันชัดเจนดี
ความรักเป็นดั่งเช่นสิ่งสมมุติ ประเสริฐสุดหาคําเปรียบปานได้
แต่พอรักไม่สมหวังดังตั้งใจ สารพันสรรได้คํานิยาม........
โบราณว่าไว้ ถ้าอยากเสียนํ้าตาเร็ว ๆ ก็รีบๆมีความรักเร็ว ๆ ( ประเภท
นํ้าตาเช็ดหัวเข่า) ลองมาดูกันว่าความรักในความหมายทั่วไปก็คือ การที่ได้ติดตา
ต้องใจกันในเพศตรงข้าม
ชอบ ประทับใจ อยากอยู่ใกล้ อยากคุย อยากเห็นหน้า อยากดูแล
อยากได้มาเป็นคู่ครอง ยอมและทนได้ทุกเรื่องเกี่ยวกับคนที่เรารัก จะงอนกี่วันก็
ยอมง้อได้ไม่เบื่อ ไม่ต้องการตัวช่วย ไม่ต้องการคําปรึกษา ฯลฯ ( นํ้าตาจะไหล
ด้วยความซาบซึ้งตื้นตันใจ)
แต่พอคบกันไปแล้วพบว่านานๆไปชักจะไปกันไม่ได้แล้ว ผลเหตุต่าง ๆ
นา ๆ ก็จะแย่งกันผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ดเลยทีเดียว ตอนที่จะเลิกกันนี่แหละต่าง
ฝ่ายต่างขนเหตุผลกันมาจนไม่ที่เก็บกันเลย นิสัยเข้ากันไม่ได้ ทัศนะไม่ตรงกัน
เธอเอาแต่ใจตัวเอง (แต่ฉันไม่) พูดมากน่ารําคาญ ไม่ห่วงกันเลย ไม่มีเวลาให้
กันเลย เธอเห็นคนอื่นดีกว่าฉัน(ฉันเห็นก่อน) ต้องหาคนปรึกษา หาคนปลอบใจ
ฯลฯ (นํ้าตาจะไหลเองโดยอัตโนมัติ)
แต่ก็ยังมีความรักอีกประเภทหนึ่งที่น่าชื่นชม น่าประทับใจ ก็คือ “รัก
แบบไม่มีเงื่อนไข” เป็นความรักที่บริสุทธิ์ รักเพื่อให้ได้รักจริง ๆ และเต็มใจที่จะ
รักโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน ใครก็ตามที่มีรักแบบไม่มีเงื่อนไขนี้ถือว่าเป็นคนที่มี
จิตใจที่สูงส่ง บริสุทธิ์ สมควรได้รับการยกย่อง และที่สําคัญผู้ใดที่ได้รับความรัก