Page 3 - book1
P. 3
จะยาวแค่ไหนแนะนําให้เขียนไว้ทุกวันด้วย (แม่อาจรําคาญก็ได้) ซึ่งพออยาก
เขียนขึ้นมาก็เขียนเลยจากความรู้สึกจริง และมาแต่งกลอนเพิ่มเพื่อจําลอง
บทบาทของบุคคลต่างๆ ที่เป็นต้นเหตุทําให้เราต้องเสียนํ้าตา ต้องเสียใจต้อง
ผิดหวัง แล้วนํากลับมาเทียบกับเหตุการณ์จริงที่พบเห็นในชีวิตประจําวันของ
เราดูว่าเราพบเจอ และสัมผัสกับบุคคลต่างๆ ที่ได้จําลองขึ้นมามากน้อยเพียง
ใด แล้วจริงอย่างที่บอกเล่าไว้หรือเปล่า ลองคิดเล่น ๆ ตามดูนะเผื่อจะได้ข้อ
ข้อคิดดีดีกว่าที่เขียนบอกไว้
ขอกราบขอบพระคุณ“คุณแม่บุญหลง กัณฑาธัญ” ผู้จุดประกาย
ให้เป็นคนที่ชอบคิดและคิดได้อย่างอิสระขอยกความดีในบทความนี้(ถ้ามี) แด่
คุณแม่อันเป็นที่รักยิ่ง
อุไรวรรณ มณีกาญจน์ (กัณฑาธัญ)......ครูตุ๊
