Page 6 - book1
P. 6

- 3 -

                                      บทที่ 1



                  แมไมเคย สอนเรา ใหรองไห    แตแลวใคร เลาหนา ที่มาสอน

          จะเรียบเรียง เขียนไว เปนบทกลอน   เปนอุทาหรณ สอนใหไ ดคิดกัน

                     ตั้งแต่จําความได้จนถึงปัจจุบัน   ได้สังเกตเป็นการส่วนตัวว่า    เท่าที่พบ

         เห็นแม่ทุกคน(อยากคิดว่าทั้งโลกนี้)  เชื่อว่าไม่มีแม่คนไหนจะอุตริ สอนให้ลูกของตน
         ร้องไห้เป็น  ร้องไห้สวย ๆ เลยจริง  ๆ ไม่ว่าจะเป็นการเริ่มร้องหรือพัฒนาการของการ
         ร้องไห้ของมนุษย์เราแน่ ๆ  อยากจะสรุปอย่างไม่เป็นทางการหรือวิชาการก็ได้ว่า  การ

         ร้องไห้เป็นเรื่องหรือปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ    ที่ทุกชนชาติในโลกนี้จะร้องได้เอง
         อย่างอัตโนมัติ   โดยไม่ต้องมีใครสอนหรือฝึกหัดกันเลย    และก็แปลกที่เด็กๆทุกชาติ

         จะมีเสียงร้องที่เหมือนกันพอๆกับหัวเราะเลยนะ
                     ยังมีข้อสงสัยเพิ่มมาอีกว่า     มีใครบ้างที่เคยวิเคราะห์   วิจัยหรือยังว่าการ
         ร้องไห้เพราะดีใจ  กับการร้องไห้เพราะเสียใจ   แล้วนํ้าตาที่ไหลออกมานั้น  มาจากบ่อ

         นํ้าตา บ่อเดียวกันหรือไม่นะอยากรู้จริง   ๆ   อันนี้   เป็นข้อสงสัยที่ติดมาตั้งแต่เด็กแล้ว
         และ ได้ประสบเหตุการณ์จริงกับตัวเองว่า   ครั้งหนึ่งอยากร้องไห้อย่างหาสาเหตุไม่ได้

         หรือหาได้แต่ตัวเองอาจจําไม่ได้ประมาณนี้    จําได้ว่าไปบอกแม่ว่าอยากร้องไห้จริง  ๆ
         ตอนแรกแม่ก็ตกใจมองหน้าเราสักพักหนึ่งแล้วก็บอกว่า    ร้องเลยลูกร้องให้พอใจเลย
         เพราะนํ้าตาเป็นของเราไม่ต้องเสียเงินไปซื้อหามา   เราก็ร้องจริงซึ่งแม่ก็ไม่ยอมปลอบ

         นะ  พอร้องเสร็จก็บอกให้พี่เลี้ยงพาไปอาบนํ้าให้ตัวเย็น  ๆ   แล้วมาพบแม่ที่รออยู่ด้วย
         นํ้าสองแก้วใหญ่ๆ    บอกแกมบังคับให้ดื่มนํ้าให้หมดทั้งสองแก้ว  ก็ถามทันทีว่าทําไม

         ต้องดื่มนํ้าตั้งสองแก้ว   แม่ก็ตอบทันทีเหมือนกันว่า    ก็ดื่มเพื่อเติมนํ้าตาที่หมดไปเมื่อ
         กี้ไง  ถ้าเกิดอยากร้องอีกจะได้มีนํ้าตาพอที่จะไหลออกมาอีกนะ
                     มารู้ทีหลังว่าแม่สอนปรัชญาชีวิตให้เราตั้งแต่เด็กเลยว่า     ต้องเตรียมตัว

         เตรียมใจให้พร้อม  สําหรับเรื่องที่จะเข้ามาหาเรา  และจะทําให้เราเดือดร้อนได้อย่างมี
         สติไม่ประมาท  และที่ให้พี่เลี้ยงพาไปอาบนํ้าก่อนก็เพื่อให้เราได้มีโอกาส  ปรับตัวเอง

         ให้อารมณ์ปกติ สบายตัวสบายใจก่อนที่รับรู้หรือแก้ปัญหาใด ๆ  ที่เกิดกับเรา เป็นการ
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11