Page 9 - book1

- 6 -

บทที่ 3

แรกลืมตา เห็นหนาใ ครไมรู ที่อุมชู กอดรัดไว ไมผลักไส
คอยสงเสียง เรียกลูกรัก ทุกครั้งไป จนเติบใหญ ถึงไดรู ผูมีคุณ

พอมารู้สึกตัวอีกทีก็อุ่นดีนะ มีอะไรนุ่มๆมาห่อตัวเราไว้ค่อยยังดีหน่อย
มีมืออุ่นๆมาคอยจับต้องตัวเรา คอยตรวจดูแขน-ขาของเราอยู่บ่อย ๆ ประเดี๋ยว ก็มีนม

อุ่น ๆ หอม ๆ มาใส่ที่ปากให้เราได้ดูดดื่มอย่างเอร็ดอร่อย และมีความสุขอยู่อย่างไม่รู้
ลืม เริ่มที่จะชินกับสิ่งแวดล้อมรอบๆตัว ก็กล้าที่จะลืมตาขึ้นมองสิ่งที่กําลังสัมผัสกับ

ตัวอยู่เนืองๆ จนเริ่มชินก็พบว่า มีผู้หญิงกับผู้ชายคู่หนึ่งคอยกุลีกุจ จับโน่นจับนี่ กอด
อุ้มไว้ทุกครั้งที่เราตื่นและลืมตา แล้วพวกเขาก็จะคอยส่งเสียงเรียกตลอดเวลาว่า ลูกรัก
หนูจ๋า ตาหนู น้องหนู เจ้าตัวเล็ก ไอ้ลูกหมา ยายหนู ไข่นุ้ย บักหําน้อย ฯลฯ แล้ว

ผู้หญิงก็จะแทนตัวเองว่า “แม่” ผู้ชายก็จะแทนตัวเองว่า “พ่อ” แรก ๆ เราก็จะงงกับคํา
พวกนี้มากมาย แต่พอฟังบ่อย ๆ เข้า ก็เริ่มชิน และรู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย ไว้วางใจ

เชื่อใจเมื่อได้อยู่ใกล้ ๆ กับ แม่และพ่อ และจะจําไว้ว่าทั้งคู่นี้ เป็นผู้ที่มีพระคุณต่อเรา
มาก ที่ทําให้เรารอดปลอดภัยจนมีชีวิตอยู่มาจนถึงวันนี้ได้