Page 5 - จากบุตรช่างสู่บัลลังก์ศาล
P. 5
มอเตอร์ไซค์ได้จริงๆ ไม่ว่าจะเป็น การปะหรือเปลี่ยนยาง การเปลี่ยนโซ่สเตอร์ และเติบโตบนโลกใบนี้” และจะคอยต าหนิผมอยู่เสมอว่า “อย่าพูดค าว่าขี้เกียจ”
การท าระบบไฟของรถ เป็นต้น ส่วนผมนั้น ต้องขอรับสารภาพตามตรงว่าไม่ค่อย กับจะคอยเตือนสติผมอยู่ตลอดเวลาที่ผมบ่นว่าไม่ไหว ท้อแล้ว ไม่กล้าสู้ต่อ ว่า
สนใจใฝ่รู้ในงานช่างของคุณพ่อมากเท่าใดนัก เพราะชอบไปทางอ่านหนังสือไป “ลูกอย่าเพิ่งท้อ เพราะพ่อนั้นเจ็บมาเยอะ” พร้อมทั้งเสียงหัวเราะแจมเข้ามา ซึ่ง
มากกว่า จึงไม่ค่อยได้ลงลึกถึงขั้นซ่อมรถได้ทั้งคันเหมือนอย่างคุณพ่อกับคุณแม่ เป็นข้อความที่มีความหมายโดนจิตใจผมอย่างมาก กล่าวคือ หมายถึงพ่อนั้น
ของผม แต่งานหลักๆ ของผมก็มักจะเป็นการเติมลม ปะยาง การถอดล้อเปลี่ยน เหนื่อยมามาก มากยิ่งกว่าเราเสียอีก กว่าจะส่งเสียเรามาถึงเพียงนี้ หากเราไม่กัด
ยาง และเปลี่ยนโซ่กับสเตอร์รถ เป็นต้น รวมถึงไปถึงการขัดล้างอะไหล่ที่มีคราบ ฟันสู้ต่อแล้ว สิ่งที่พ่อคอยสนับสนุนเรามาจะสูญเปล่าได้ แล้วความเหนื่อยของพ่อ
น้ ามันและโคลนเขรอะ ตามค าสั่งของคุณพ่อในแต่ละครั้ง คงไม่ผิดหรอกนะครับที่ ที่ผ่านมาเราจะไม่เสียดายบ้างเลยเหรอ.... ค าพูดของคุณพ่อผมเพียงเท่านี้แหละ
ผมจะเรียกตัวเองว่าเป็นเด็กช่าง เพราะชีวิตผมโตมากับสิ่งเหล่านี้จริงๆ ช่วงตอน ครับให้ผมสามารถลุกขึ้นจากการหยุดนั่งพักเมื่อใดที่เหนื่อยล้า...แต่ไม่เคยย่อท้อ
เป็นเด็กๆ ไม่ว่าจะช่วงหลังจากเลิกเรียน วันหยุดหรือปิดเทอมผมมักจะไม่มีที่ไป พักเหนื่อยเสร็จก็ลุกขึ้นเดินต่อ จนมาถึงวันนี้ได้ครับ....
จริงๆ จึงต้องท างานรับจ้างคุณพ่อ โดยคุณพ่อจะให้ค่าจ้างวันละ ๒๐ บาท พอ
เป็นค่าขนมไปวันๆ ได้ครับ แต่แล้วโชคชะตาก็กลับเล่นตลกน าพาให้ผมไม่ได้ไป
ในทางสืบทอดกิจการของคุณพ่อกับคุณแม่เลย คงเป็นเพราะคุณพ่อกับคุณแม่ไม่
อยากให้ผมมาด้านนี้ตั้งแต่แรก คุณพ่อผมมักจะสนใจเรื่องกฎหมาย ท่านมักจะ
เปิดฟังวิทยุหรือดูโทรทัศน์ที่มีการพูดคุยเกี่ยวกับกฎหมาย แล้วน ามาพูดพูด
สนทนากับผมทุกๆ วัน ซึ่งผมจ าความได้ว่าเป็นมาตั้งแต่ผมเรียนมัธยมปลาย และ
ท่านก็ไม่ค่อยจะสอนวิชาการช่างให้ผมสักเท่าไหร่ เพียงแต่ให้ผมเป็นลูกมือให้
หยิบนู่นจับนี่ขัดล้างโน่นนี่ให้เท่านั้น ส่วนคุณแม่ของผมท่านก็จะไม่ค่อยห้ามผมสัก
เท่าไหร่และปล่อยผมให้เลือกศึกษาได้ตามที่ผมสนใจ ผมจึงซึมซับและสนใจ
กฎหมายเรื่อยมาตั้งแต่เด็กนั่นเอง
คุณพ่อผมมักจะคอยพูดเตือนสติให้ฟังผมเสมอว่า “อย่ากลัวความจน...
ไม่มีใครไม่มีหนี้...แค่เราเกิดมาก็มีหนี้แล้ว...คือหนี้บุญคุณผู้ที่ให้โอกาสเราลืมตา My hero.
